Hayale mektup - VII

Bir nefes bakıştık parkta.
Kırpmıyordu bilgiç gözleri.
Adımlarımı hızlandırdım.
Belki de o var sandım.
Döndüm geri.
Oradaydı bilge kedi.
Mavi gözlere daldım.
Acıyordu belli.
Her sabah aynı deli.
Bak sana Karabaş'ı anlatayım.
Mızıkacılara katayım.
Jonathan'ı kandırayım.
Fletcher'ı da sana bırakayım.
İşin mi zor?
Baktı mavi gözler delerce.
Uzattı patisini severce.
Dokundu ruhuma kendince.
Ve gitti, acılarım peşinde!
Damladı hüznü yaprağın.
Islandı yanık bağır.
Diyor ki yürek, onu çağır.
Bilse sevdası ne ağır.
Yasladım sırtımı ağaca,
Yok ki cesaret göle bakmaya.
Konar elbet buradaysa.
Ya onun gölü başkaysa!
Düşün diyor üç yapraklı yonca.
Ya o göl hiç olmadıysa!
Neden yorulmaz eğer varsa!
Yaşanmaz ki haklıysa.
Oysa can coşar sarılsa.