Hayat bir Satranç Oyunu mu

Bir önceki yazımda A.B.D  Newyork'a giden Burcu Göker'in keman ve lisan eğitimi ile dopdolu günlerinde verdiği başarılı konserleri ve nasıl mutlu olduğunu yazmıştım. Amerika'da başarılı olmanın kendi ülkesinden gelen kişilere vermiş olduğu konserlerde  aldığı büyük övgüye bağlı olmadığını Burcu çok iyi biliyordu. Fransa'da geçirdiği 7 yıl bunu çok iyi anlamasına sebep olmuştu. Burcu Fransa'da yaşarken  bir yabancı ülkede başarılı olmanın şartının başarısının  o ülke  insanı tarafından kabul edilmek olduğunu anlamıştı. Fransa'daki ikinci yılında daha 15 yaşında iken bana söylediği bir sözü unutamam. Anne demişti bana, Fransa'da Fransızlar 100 puanlık çalışırsa ben 200 puanlık çalışmak zorundayım. Zira ancak o zaman benim başarımı kabul ederler. İşte daha 15 yaşında Fransa'da bu gerçeği kabul eden Burcu, Amerika'da kendi ülkesi insanına verdiği konserlerdeki büyük beğeni ile başarı havasına girecek kişi değildi,

Burcu mart ayı başında Juililard' ın giriş sınavlarıan girdi. Aralarında  Prof.Stephen Clapp, İzhak Perlman'ın da olduğu büyük bir juri karşısında önceden çok iyi  hazırladığı zorunlu eserleri ve kendi seçtiği eserleri çaldı. Hocasının da önerisi ile besteci yönünü vurgulamak için kendi bestelerinden de örnekler yorumladı. Bütün juri tarafından çok beğenilen Burcu için tek sorun kalmıştı, okulun bursunu alabilmek. Daha önceki yazılarımda da belirtiğim gibi Amerika'daki okullarda tam burs almazsanız okumak çok zor. Sadece okul ücretinin yıllık 45.000 dolar olduğu Juilliard da bunlara dahil. Kısacası Burcu tam burs almadığı takdirde Juilliard da okuması sadece bir hayaldi. Okulda eğitim gören Koreli, Japon öğrenciler okul ücreti ülkelerı tarafından karşılandığı için çok rahattı. Oysaki Burcu'yu destekleyen bir kurum yoktu arkasında. O tarihlerde  A.B.D büyük siyasi olaylar içinde idi ve dünyada Amerika'nın da içinde olduğu büyük bir savaş olayı vardı. Bunlar Burcu'nun bursunu ne kadar etkiledi bilemeyeceğim ama Burcu okul için gerekli tam bursu okul yönetiminden alamadı. Okulun Burcu'ya teklif ettiği burs bize yeterli değidi. Bu şartlarda Juilliard'da okuyamazdı. Hocaları da Burcu için çok üzülüyordu ama herkes maddi olarak çaresizlik içinde idi. Mart sonunda Paris'e dönüp Fransa'da kaldığı yerden hayatına devam etmekten başka çeresi yoktu. Nasılsa orada bir düzeni ve geleceği vardı.Bir bir yenilge değil sadece bir denemeydi. Burcu denemiş ama olmamıştı. Biz bu şekilde düşünüyorduk ama Burcu bizim gibi düşünmüyordu. Mart sonunda geliş günü gelip çattığında Burcu'dan bir telefon aldık. Newyork-Paris biletini yakmış ve dönmekten vazgeçmişti. aslında dönmeyi hiç düşünmemişti. O daha Newyork'a giderken gemileri yakmıştı. Hayatı bir santranç oyunu gibi düşünen Burcu aleyhine gibi gözüken durumu bir hamle ile lehine çevirip kazanan olacak mıydı. Bunu da gelecek yazılarımnda okuyacaksınız.