Hayat Kitaba Girince Biter

“Kişiliğine uygun yaşa” sözü öneriliyor da gerçek anlamı olarak değil. Mesela bunu diyenler şunu demiyor “ Çalmayı seviyorsan hırsızlık yap” İşlerine gelmiyor çünkü. Ama kişiliğine uygun yaşamak böyle bir şey işte.

Onun için insanların bu cümleyi kabul ediyor olmaları anlamlı değil, onların ki; “Kişiliğine uygun yaşa ama yaptıkların da hoşumuza gitsin” Böyle yapınca kişiliğine uygun mu yaşamış oluyor?

İnsanlar kişiliklerine uygun yaşasınlar diyorsanız kişinin genetik yapısını dikkate almak zorundasınız çünkü ancak karakter yapısına göre davranan kişiliğine uygun yaşar; hoşumuza gitsin gitmesin, zararlı olsun olmasın.

Bana göre herkes kişiliğine uygun yaşamalı bizler de böyle bir durumda nasıl sonuç çıkacağını düşünmemeliyiz. Nasıl yani? Kavgacı dövmeli, âşık sevmeli, sapığın dili dışarda, aç göz yemeli filam. Yani herkesin kişiliği nasılsa öyle yaşamalı. Yaşamalı yaşamalı ama biz de eleştirmemeliyiz. Salt kötülük sayılan davranışları kontrol altında tutmalıyız o kadar.

Kişiliğine uygun yaşa diyoruz da pek de izin verdiğimizi sanmıyorum. Bence hiç böyle bir şey demeyelim çünkü kaşını kaldırana bile bahane buluyoruz.

Kişiliğimiz falan devre dışı, bizimkisi toplumsal davranış. Fakat bu tarz doğru, ölçülü, kabul edilebilir olsa da pek yavan bir hayat sunuyor bize. Çünkü gerçek değil, bize duygu vermiyor; hayatı sanki önceden yazılmış bir senaryodan okuyarak yaşıyoruz. Bazıları bu yaşamın içindeki iyilik doğruluk masallarıyla avunabilirler ama duygu yok bu nedenle beni mutlu etmiyor. Sevgi sözcüğü kullanacağına gülümsesin. Sözcüklerle hayat olmaz. Sanki yaşamıyoruz da kitap okuyoruz!