Hayat Toz Pembe Değil

Hayat bir gün bitecek her insan için. Bugün ne yaşadıysan kâr yanına kalan. Dolu, dolu yaşamayı bilmek gerek. Acısıyla tatlısıyla geçer ömür belki ama giderken ardından güzel sözler bırakmak gerek. Pişman olmadan bir ömür sürmek gerek. Çünkü pişmanlık en büyük cehennem azabıdır dünyada insana. Sevdiklerimizin kıymetini bilmeli ve onlarla daha fazla vakit geçirmeliyiz…

Belki çok Polyanna gelecek yazdıklarım ama hayatın anlamı bu. Evet, bir takım hüzünler kederler kırgınlıklar olacak. Bu da hayatın tadı tuzu değil mi? Şu üç günlük dünyada ne kalacak ki yanımıza kâr yaşadıklarımızdan başka? Geçirdiğimiz güzel anlardan başka?

Hangi gurur hangi kibir hangi onur buna engel ki söyleyin bana? Değer mi sizce şu üç günlük sonu belli olmayan dünyada bu denli şeyleri yaşayıp birbirimizi kırmaya?

Hayat bir film gibi belki ama unutma her filmin sonu mutlu bitmez çoğu zaman. Kısacık anın değerini bilmeli ve ona göre hareket etmeli insan. Sen ben o hepimiz. İnsan insan olduğu için değer görmeli. Parasına malına mülküne itibarına göre değil. Kalbine sevgisine ahlakına göre değer görmeli. Arkadaşlık dostluk cepteki para miktarına göre olmamalı. Ya da menfaat uğruna…

Hayat toz pembe değil belki ama kapkaranlık da değil unutma. Güneş doğar en karanlık gecenin ardından bile, hiç doğmaz dediğimiz anlarda… Söyleyin bana değer mi güneş doğmuyor diye küsüp sırt çevirmek hayata?

Yorgun Kalemim