Hayata Bağlandıkça Ölüm Korkusu Artıyor, Boş Verdikçe Azalıyor mu?

Varsa bir korku fark etmez de insanların “Neden ölüm var?” gizli isyanını ve çaresizliğini görmek lazım.

Ölümün olması dindar insanlara yarıyor, onunla inanmayanlar üzerinde baskı kuruyorlar, adeta inanmayanları ölümle yola getiriyorlar; ölüm dinin asası gibi.

Kimse ölümü normal biyolojik bir olay olarak görmüyor, göremiyor; ölümün yarattığı travma buna engel.

Çok mutluysam ölüm aklıma geldiğinde daha fazla üzülüyorum tabii ki, Allah’ım canımı al dediğim durumlardaysa “ölsem de bir kalsam da bir” şarkısını söylüyorum.

Ölüm korkusu ölümden kötü ama ölüm korkusu olmasın diye hayata bağlanmamak da akıllıca değil, hem ölüyoruz hem de yaşamaktan oluyoruz.

Ölümden korkmayanlar varmış, tabii ki yalan söylüyorlar!

Herkes mutluluktan bahsediyor ama bence hayatın süresi de önemli, sonuçta mutluluk da unutulup gidiyor, hangi tat dudaklarımızda kaldı.

Ben hem hayata bağlanmak hem de ölümden korkmamak istiyorum, ölüm olmasa ikisi de olacak!