Hayatı Uzaktan Seyreder Gibi Yaşamak Üstün İnsan Özelliği mi?

Üstün demeyelim de marjinal, tarz, elegant gibi bir şey, üstün olmasanız da değerli yapıyor.

Herkes hayatın içine girebilir çünkü zaten içinde, önemli olan dışına çıkarak izleyebilmek; insanları, dünyayı ve hatta düşüncede olsa bile evreni.

Hayatın dışına çıkılabilir mi? Evet, olmak istediğiniz yerde değilseniz hayatın dışındasınızdır zaten.

Böyle insanlar çok farklı algılanır, bu dünyadan değildirler sanki. Gözleri hep uzaklara bakar. Kalabalıklarda bile yalnızdırlar. Başka âlemde yaşarlar.

Biraz yapısal ama daha çok yüksek duygu, düşünce ve hayal gücüne sahip kimseler böyledir.

Dünyanın basitlikleri onları etkilemez. Yapısal olarak ben de böyle biriyim ama zaaflarım yüzünden mübarek olamıyorum, hâşâ Tanrı ile şeytan arasında gidip geliyorum sanki.

Bu tür kişilikler maneviyata bağlanıyor, değil tabi; bir hal aslında, gidecek yeri kalmamış gibi.

İlgi çeken bir kişilik; çoğu kimse belki olabilirim diye kıyafetle davranışla şunla bunla deniyor da olmuyor tabi, kişinin kendisinin yapabileceği bir şey değil.

Olsun yine de orijinal olmasa da değişime yol açıyor. Ben aptallık yolunu deniyorum nasıl anlıyorlarsa anlıyorlar “Numara yapma” diyorlar, keşke gerçekten aptal olsaydım!

Herkes tarz peşinde bu da bir tarz ama insanlar görmüyorlar. Abuk sabuk giyim ve davranışlar içine girin, derviş, meczup ne olursa. Önce hele bir insanlar sizi elegant sansınlar(gerçi bizim cühelalar Bakırköy’den kaçtı sanıyorlar ya)

Biliyoruz rintlik dış görünüş değil ruh, zamanla o da olur belki.