Hayati yasamanin 2 yolu vardir; gecmise veya gelecege dair yazmak.

Bu benim ilk ''blog'' yazim. hani ilk'lerde ilkel bir duygu olan heyecanin safligi vardir ya, iste o duyguyla ve paylasmak icin yaziyorum.

...Meger cozumler amma basit ve sadece dusunmemekle dahi zamanla veya bedelle halledilebilirmis. Yazmak bir dusunme eylemi ise bu dusuncem de bir ironi olmakta haliyle.

Hep dusunmek icin yaratilmadigima inanmayi istiyorum. Ve basit cozumlere ne kadar zor ulasildigini kavramakla birlikte gulmeye de basliyorum.

Pek de ilgimin olmadigi cogunlugun okursa ''dupeduz deli'' karsilasirsa da ''muhtesem biri'' dedirtebilecegime inanmak acaba onlari mi bana yoksa beni mi onlara sahtekar yapar?

Simdilik bu kadar ve Merhaba.

Lerzan