Hayatımızı kim yönetiyor?

Hani bir film seyredersiniz, başrol oyuncusu bir erkek vardır. Çok sıkı, önüne geçilmez, durdurulmaz, tüm iyi meziyetleri üzerine toplamış. Sonra bir kadın vardır. Başrol oyuncusu ya da değil. Adamın hayatına girerler ya da hayatı ile ilgili bir yorum yaparlar. İşte o adam bir daha iflah olmaz. Başı beladan kurtulmaz. Sonunda herşeyin üstesinden gelir, sular durulur ama filmin başındaki çıkış rotası yerini başrol kadınların istediği yöne çevrilmiştir. Adamın bundan haberi bile olmaz. Mutlu bir şekilde hayatını yaşamaya devam eder.

Bayanların, baylar üzerindeki yönlendirme becerileri inkar edilemez. Sanırım bu dokuz aylık ana karnında kanımıza bulaşıyor. Onlar olmadan kendimizi uzayda sanıyoruz. Hayatımızda olmamaları eksikliğimiz oluyor; olmaları ise felaketimiz. Ortası yok. En itaatkar ya da sabah akşam koca dayağına maruz kadınlar dahi birlikte olduğu erkek tarafından yönetiliyor gözüküyor ama yine de yöneticinin ta kendisi oluveriyor.

Sizlere yakın bir tarihte yaşadığım bir tecrübemi aktarmak istiyorum.

Abim, üniversite mezunu, 2500 kişi çalıştıran bir şirketin ilk 5 kişisinden biri, ailemizin gurur kaynağı, şehrimizin gurur kaynağı bir insan. Kendisi çok acımasız, despot, çok iyi niyetli, çok esprili yani kendini yetiştirmiş mükemmel bir insandır. Oğlunu nişanladığı kızı, en az beş yıldır uygun bulmadığı için kabullenmiyor görünüyordu. Ne karısı yengem ne de müstakbel gelin asla vazgeçmeyerek nişanı yaptılar. Bu arada diğer bayan karakterler ise annem, ablalarım, yengemin kız kardeşleri, diğer yengem ve yardımcılarıydılar. Biz baylar olarak da nişan törenine iştirak etmek zorunda kaldık ama çaktırmadan istekli göründük.

Sizce abartıyor muyum, erkekleri kışkırtıyor muyum, kadınları göklere mi çıkardım, birilerinden özür mü dilemeliyim? Abim gibi inatçı ve dediğinden dönmeyen bir insanı iki kadın dize getirdi. Ben, zavallının ne kadar şansı olabilir ki!