Haydi çık kovuğundan

Ürkek bir sincap gibi saklanmışsın kovuğuna.

En ufak bir tıkırtıda iyice sokuluyorsun kovuğuna. Tırsmışsın, korkuyorsun, yırtıcılara yem olmaktan ödün kopuyor; ama hayat devam ediyor. Her şey olacağına varır. Yem olacaksan bir tilkiye, olacaksındır; doğanın kanunu bu.

Haydi çık kovuğundan...

Aldatılmışsın, kandırılmışsın, kimseye güvenin kalmamış; herkesi bir avcı, kendini bir avcı olarak görüyorsun. Haklısın; ama böyle yaşayamazsın ki. Hep gecede kalamazsın, gündüz de var...Yaşamalısın korkuyu ve sevinci...

Haydi çık kovuğundan...

Bak karşıdaki ağaçta nefis cevizler var, öbür ağaçta fındıkar...Doğa cıvıl cıvıl...Her yerde tilkiler yok ki...Olsa kaç yazar? Korkularla yaşamak nereye kadar?

Haydi çık kovuğundan....

Kendini yalnız hissediyorsun. Kim dost kim düşman ayırt edemiyorsun. Tabii ki ayırt edemeyeceksin, aç kalan her canlı düşmanınıdır. Bunu bil ve öyle yaşa. Yalnız olduğunu bilmezsen bu dünyada esas o zaman yalnızsın; çünkü sahte dostlarla yaşamak daha büyük bir tehlike...

Haydi çık kovuğundan...

Ölümü beklemektense ölüme atlamak daha büyük bir erdem...Bu dünyada korkularıyla ölen, öbür dünyada ne yapacak? Korkularını öbür dünyadaki zabanilere sakla.Bu dünyada yaşa cenneti..

Haydi çık kovuğundan...