Hazır Değildim

"Senden gelen ne varsa kapım açık sevdiğim senden payıma düşen sensizlik ise ben onu da severim."

Ayrılırken hep derler ben hazır değilim bu ayrılığa nasıl hazırlanır bilen var mı? Bende hazır olmadığım bir zamanda yakalandım bu ayrılık hastalığına çok şükür ayaküstü atlattım ama hala izleri var üzerimde. Ne zaman ayrılık üzerine bir şarkı duymaya başlasam önce içim titrer, sonra göz pınarlarım bu hızla çalışmaya başlar gözlerimde anılardan oluşturduğum seyir defterinin sayfalarına götürür beni sessizce dibe inerim hiç çıkmak istemem ama yukarıda gülümseyen gün ışığımı görürüm yansıyan yüreğimin üzerine... Nezle olan kalbimi yeniden gülümseyen yüzlere doğru çeviririm ki ısınabileyim... Ne zaman bir yazı okusam sanki benim söylemek istediklerimi bir bir dile getirmiş okuyor hissini yaratır bende ve bedende.. Ama bencilce bir mutlulukla görüyorsuniz ki bu bir salgın hastalık yanlız değilsiniz mücadelenizde...

Hayatta mücadelerin saflarını kaybettiğimizi düşündüğümüz zamanlar da sizin gibi çaresiz dalları gördükçe umutlanıyor, elinizi uzatıyorsunuz kendi kırık dallarınızla medet umuyorsunuz kırılan dallardan tecrübeli bir sevgi ağacı oluşturabilirmiyiz diye...Bir başka yaklaşıyorsunuz ayrılıklarını anlatan insanlara umut yaratıyorsunuz kendi mutsuzluğunuzdan örnekler vererek...Kalbim yenilse de, yenilmeyi kabullenmeyen beynim sevmekten hiç yorulmayan ama parçalanmış yüreğim dalını uzatıyor başkalarına diyor ki uzat kaldır umutları yerden ışık ol aydınlat yüreklendir yıkılmasına izin verme ayrılık denen bu illetin seni diye sesleniyordu iç sesi bu iç sesler değil- miydi birazcık da herşeye sebep olsun dedi kalktı kızaran burnunu sildi gözlerinden akan yaşlarla sevmeyi öğretmeliydi direnen insanlara ancak bu hastalıktan kendisi ve diğerlerini içindeki sevgi çiçeklerinin tohumlarından vererek yüreklerine yeniden ekerek kurtarabilirim diye düşündü kendince...

Bunları düşünürken de ayrılığa hazır olmadığını düşündü bir an halbu ki hazırdı ayrılığı biliyordu biraz naz yapıp ti'ye aldı bunu...Çünkü ayrılıklarda yaşananların bir parçası yol göstericisiydi yaşam yönünde nereye kayacağının çizgisiydi...

Ayrılık belki bir bitişin sonu ama yeni başlangıçların başıydı onun için...Ayrılık kapısını sıkı sıkı kapattı.Üstüne kilit vururkende bunun geri dönüşsüz nihai bir durum olduğunu düşündü...Ayrılıkta bir söz vermedir dedi kendince sessizce kimsenin bilmediği belki de hiç bilemiyeceği hayatındaki süprizleri düşünürken vurduğu kilide bir daha baktı...Artık iyileşmek istediğini biliyordu.Döndü kalp penceresinin içine sızılan güneşi gördü ve nefes almak için ona doğru ilerledi koşar adımlarla arkasına bakmadan...Ama...Düşünüyordu...

SEVGİ'yi Yaşanmayacak kadar güzel, fark edilemeyecek kadar sade, duyulmayacak kadar doğaldır diye iç çekti...

Ayrılığın bile bir sadeliği vardı bir gururlu edası işte bu anda cız etti yüreği kabullenişi sessiz sedasız gidişi sonra aslında herşeye hazır olanabileceğini yaşanmamış duyguların yaşamasına izin verilmemesi söylenmemiş sözlerin söylenenememesi hep yarım kalınmışlıkların olması hazırlıyamıyordu bizi bir türlü ayrılığa...İsyan etmeliydi bu sessiz gideşe etmemeliydi diye düşündü amaların arkasında.."ÖZEL" böyle olsa gerek diye.."Herşey sende saklı"

Tekrar düşündü isyan etse ne fayda ki...SEVDİĞİ BAŞKA BEDENLERDE CAN BULMAK İSTİYORDU...Sorunsuzca

Atilla İlhan'ın dizeleri bile teselli etmiyordu şimdi onu oysa ki ne çok severdi bu şiiri

"Ayrılık sevdaya dahil-Çünkü ayrılanlar hala sevgili-Hiç bir anı tek başına yaşamazlar-Her an ötekisiyle birlikte herşey onunla ilgili...