Helal olsun size! Kardeşlerim!

Belgin’in

Yumuktu elleri!

bana göre fazla şirindi.

Bu yüzden

herkes daha çok onu severdi!

Güzeldi,

Belgin gerçekten,

çok güzeldi!

..........................

Nasıl kıskanırdım anlatamam.

Onun omuzlarından beline yaklaşmış

lüle lüle saçlarını,..

Gitmekte zorlandığım için

benim yerime,

“ben hallederim!” diyerek bakkala gidişini,

Ve becermiş edasıyla eve dönüşünü..

Kardeşimizi diğer mahalle canavarlarının

elinden kapışını unutabilir miyim?!

Hayır, unutulmaz benim kardeşlerim

..........................

Tamer’in lakabı Hans’dı

Çünkü Alman çocukları gibi

Ebruli, sapsarı saçları vardı..

Şirin tombik yanaklarıyla

Kıpkırmızı dudaklarını büker ve

“abla!” diye….

Belgin’i çağırırdı.

Çünkü Belgin onu her şeyden korur ve kollardı.

........................

Ben!

işe yaramaz ben;

Bir köşede hırsla tırnaklarımı kemirir

“şu Belgin olmasa,

Tamer’i ne güzel koruyacağımı”

hayal ederdim!

Saçlarım azdı,

Kel kalmayım diye

daima kısa kesilmiş olurdu.

Nasıl çirkindim anlatamam.

Hele o güvensiz ebleh bakışlar unutulur mu?

Hepsini arşivlemiş annem..

Unutulmasın diye herhalde!

........................

Sanırım anladınız.

Ben küçükken,

Kıskançlıktan çatlamışım,

hatta yetmemiş popcorn gibi patlamışım!

Fakat günler günleri kovaladıkça

Ve bizim birbirimize güvenimiz arttıkça

Onları ne kadar sevdiğimi fark ettim!

Onlara kıskançlıktan yaptığım

tüm “abla” eziyetleri

utanç duvarımda asılı kaldı..

Bana öylesine KARDEŞLİK yaptılar ki

Ablalık anlamını yitirdi

Yerini güzelim kardeşlik aldı.

Helal olsun size

Kardeşlerim,

canlarım!

Şimdi size yürekten yanarım!

..............................

Helal edin tüm hakkınızı

Etmezseniz bu cadı ablanız

Bırakmaz yakanızı..

Berrin Aksu