Hepimiz insanız

Hırant Dink’in öldürülmesi insanlığa yapılan en büyük darbedir. Aynen diğer aydınlarımıza yapıldığı gibi. Milletin vekili ise bu konuda ne söylüyor, bakar mısınız?

“AKP İstanbul Milletvekili Nevzat Yalçıntaş, gazeteci Hrant Dink'in cenaze töreninde atılan, 'Hepimiz Hrant'ız, Hepimiz Ermeniyiz' sloganıyla ilgili olarak, "Bir Türk ve Müslüman olan insan o sloganı atmaz. Attığı zaman Türklükten de çıkar, Müslümanlıktan da çıkar" dedi. (Milliyet Gazetesi 17.02.2007)”

İnsan bu şekilde konuşanları duydukça dehşete kapılıyor.

Hırant’ın cenaze töreninde atılan sloganın bazı insanların beyninde yaptığı tahribat sözle ifade edilemiyor.

Cenaze töreninde 50 000 kişi “Hepimiz Hırant’ız”, “Hepimiz Ermeniyiz” demiş. Öyle söylem olur mu? Buna ancak sayın vekilimiz tarafından böyle bir yanıt verilir: “Bir Türk ve Müslüman olan insan o sloganı atmaz. Sloganı attığı zaman Türklükten de çıkar, Müslümanlıktan da çıkar. Günahtır, zillettir, utançtır.”

Şimdi Türklükten çıkan bu 50000 kişi ne yapacak? Kim bunları yeniden Türklüğe alacak. Yoksa yeniden alanlara çıkıp bu insanlar var güçleriyle: “Hepimiz Türk’üz” , “Hepimiz Müslüman’ız” diye bağırmalı mı?

Bu çığlık nedir? Kıymayın insanlarımıza, bu gün Hırant’a kıyan yarın bana da kıyabilir çığlığıdır.

Yoksa hepimiz Türk’üz, hepimiz Müslüman’ız. Ne Ermeni, ne de Hırant olma olasılığımız yok. Aslında buradaki tartışma insan olma tartışmasıdır. Bir de yönetme, yönetememe tartışmasıdır.

Güpegündüz herkesin gözünün önünde sokak ortasında bizim insanlarımız öldürülüyor, yönetenlerin kılı bile kıpırdamıyor. Tetiği çekeni çok çabuk belirledik diye seviniyorlar. Peki, tetik çeken yakalandı da tetiği çektiren nerede?

Çetin Emeç öldürüldüğünde çok etkilenmiştim. Çünkü bir hafta önce bir Pazar yazısında kendisinin nasıl öldürüleceğini anlatıyordu. O yazı beni çok etkilemişti. Birkaç gün sonra da yazısında anlattığı gibi öldürüldü.

O gün bu gündür failleri bulunamadı gitti. Hırant’ta aynı şekilde öldürüleceğini biliyordu. Sadece o değil yönetenlerde biliyordu. Ne oldu? Koruyamadılar bile…

Sonra bir takım insanlar cenazede atılan sloganlara bahane buluyorlar. Oysa “Hepimiz İnsanız” bunu düşünmüyorlar bile…

Yıllar önce Ankara’da saat 22.00 sıralarında meclisin önünde kırmızı ışıklarda Uğur Mumcu ile yan yana gelmiştik. Eşime “Görüyor musun bir koruması bile yok. Şu anda birisi tetiği çekse gitse bulunur mu?” diye sormuştum.

Bir vekil sıradan insanlar gibi konuşamaz diye düşünüyorum. Konuştukları bir cinayeti mazur gösteremez. İnsan olmak çok önemlidir. İnsanın insanı öldürmesi ise vahşettir. Hiç kimsenin bu vahşete ortak olma gibi bir hakkı yoktur. Hatta sözle bile…

Ben mi insanları anlayamıyorum, yoksa onlar mı anlaşılmak istemiyor. Bu sözleri sarf eden sayın vekilimizi ise hiç anlayamıyorum. Onlar değil mi beni koruyacak yasaları çıkarmak için meclise gönderdiklerimiz. Eğer sözleriyle insanlar arasında ayırım yapıyorlarsa bizi koruyacak yasaları nasıl çıkartacaklar?

Artık düşünmemiz gerek, bizi yönetenleri seçerken. Demokrasi bu olmasa gerek…

Sayın vekilim içselleştirilen şiddetin her türlüsüne karşı olmalısınız.

Yitip giden bir insan. Onu geriye kimse getiremeyecek.

Bu sözleri söylerken içiniz acımadı mı?

Ben okurken içim acıdı. Kahrettim, insan olmaktan utandım…

Önemli olan “İnsan olabilmek”. Yoksa insanlığın gereği olan çığlıklardan anlam çıkarmak değil…

Resim Milliyet Gazetesi