Her birimiz Ali İsmail Korkmaz'ız

"Terkedeli ceylan şu bizim dağda. Ne laleler açtı ne sümbül bitti. Bozuk viran oldu gönlümün bağı. Ne güller açıldı ne bülbül öttü."

Bugün ceylanımın Ali İsmail'imin dava günü. Orada olamadım ama O benim yüreğimde. Dokunmadan, görmeden, sevmeye kanıttır Ali İsmail Korkmaz. Keşke sevmeseydik, keşke tanımasaydık O'da hayatta olsaydı. Gençliğini yaşasaydı, okulunu bitirseydi, sevdiği kızı alsaydı, çocuklarını görebilseydi, hayallerini gerçekleştirebilseydi.

O istemedi dövülerek öldürülmeyi.

O istemedi tomayı, biber gazını...

O istemedi polisler tarafından dövülürken "vurmayın ben öldüm" demeyi !

O sadece..

Kıymayın efendiler dedi.  Ağaçlara kıymayın! Çocuklara kıymayın!

Ali İsmail Korkmaz adı gibi yürekliydi. Siz gibi 19 yaşındaki genci, delikanlıyı kovalamadı, onlarca birikip nefretini kusarak dövmedi, birlik olup döverek öldürtmedi, öldürmedi.

Deliller saklandı, deliller silindi, korku yüreklerine indi. Neyin korkusu bu 8 Ocak 1996 senesinde evrensel gazetesi muhabiri Metin Göktepe'yi de döverek öldüren sizler neyin korkusundasınız !

Öyle korkuyorlar ki bugün Kayseri'de yapılan Ali'mizin davasında 2000 polis 2 toma ve 1 polis helikopteri görev yapacakmış.  

Kayseri'de olamasam da sen hep yüreğimdesin, içimdesin, gülümseyen gözlerinle gözlerimde biriken DENİZsin... SEVGİsin... ACIsın.. ZULMün ispatısın..

Tarih nasıl ki 1996 senesinde Tansu Çiller hükümetini ve Mehmet Ağar'ı yazmışsa 2 Haziran 2013 senesinde AKP hükümeti ve polislerini de yazmıştır.

Ne olarak yazıldıklarının adını siz koyun artık.

Ben yüreğimi akıtırken zorlanıyorum ..

Gözlerim Ali İsmail doğuruyor !

Yüreğim Ali İsmail Korkmaz doğuruyor..

Boğazımda Ali boğuluyor.

Canımdan bir can Ali İsmail gidiyor ... Giderken o dönüp bana bakıyor ve diyor ki !

Ben ölmedim..ben vuruldum..dövüldüm..ama ölmedim bak gözlerim gülümsüyor her biriniz Ali İSMAİL oldunuz ! Ben SİZim !

Şimdi bu davaya sahip çıkma zamanı davamıza sahip çıkalım.

Ve adalet ! YA ADALET !