Her dört kadından biri okuma yazma bilmiyor!

Hepimiz, gün içerisinde yüzlerce şey okuyup, yazıyoruz ve bunları yaparken farkına bile varmıyoruz. Hastanede, yolda, düğün davetiyesi aldığımızda, televizyon izlerken alt yazı geçtiğinde, elektrik faturasını aldığımızda... Ya bunu yapamayanlar? Her daim başkalarına bağımlı kalmak zorunda kalıyorlar ya da kendilerince bununla başa çıkma yöntemleri buluyorlar, ki bu yöntemler nadiren başarıya ulaşıyor. Peki bu durumda biz ne yapabiliriz, ne yapmalıyız?

Bizden yardım istediklerinde onlara yardım edebiliriz. Mesela; hastanede, hangi birime gideceklerini tabelalardan okuyamadıklarında; devlet dairelerinde, kendi nüfus kağıtlarını okuyamadıklarında ya da dilekçe yazamadıklarında; otobüs duraklarında... Örnekler uzar gider.
Peki başka ne yapabiliriz? Onlara okuma yazma yetisi kazandırabiliriz.

Ülkemizde erkekler, kadınlara oranla daha şanslı, askerlik vazifelerini yaparlarken bu yetiye sahip olmayanlar "Ali" kurslarında okuma yazma öğreniyorlar. Ya kadınlar?

Ülkemizde her dört kadından biri okuma yazma bilmiyor ve bu oran bazı bölgelerimizde her iki kadından biri olarak görülüyor ki bu kadınlarımızın ya da on beş yaşın üzerindeki genç kızlarımızın, her biri bir anne veya anne adayı yani yeni nesilin eğitmenleri bir nevi...

Peki bu durumda ben bir vatandaş olarak, bir öğretmen olarak nihayetinde bir insan olarak ne yapabilirim, dedim ve aylar önce aldığım bir kararla Anne Çocuk Eğitim Vakfı'na (AÇEV), gönüllü okur yazar eğitmeni olmak için başvuruda bulundum.

Bunun için, yirmi bir yaşın üzerinde ve lise mezunu olmanız ve ben de bir şeyler yapabilirim demeniz yeterli. Daha sonraki günlerde iki haftalık yoğun bir eğitim aldık, bu eğitim sayesinde benim gibi düşünen ve hayatıma renk kattıklarını düşündüğüm birbirinden değerli arkadaşlarım oldu. Sadece, ülkemizdeki bu yarayı hafifletebilmek amacıyla girdiğim bu yolda daha şimdiden çok şey öğrendim ve kendimle gurur duydum.

AÇEV kadınlarımıza sadece okuma yazma öğretmeyi değil; sağlık, cinsiyet oluşumu, cinsellik, miras hakları, resmi nikah... gibi kadının var olan yaşamını desteklemeyi de hedefliyor. Ayrıca onlara; bilgiye ulaşma yollarında rehberlik ediyor; gazete, dergi...gibi daha önce hayatlarında onlara bir anlam ifade etmemiş yayınları onlara tanıtıyor ve sevmelerini sağlıyor. Öğrendiklerini hayata entegre etmelerini sağlıyor.

Hepimizin tek dileği, daha yaşanası bir Türkiye'ye kavuşmak. Artık, bu bizim için bir "özlem".
O halde elimizden ne geliyorsa yapmamız gerek. O halde "Ben de buradayım!" demek gerek. Ülkemizin her dört kadınından dördünün de okur yazar olması gerek!