Her gecenin sabahında

Gelmesin şeytanın işine insanların boğuşması...
Düşünmeyeyim sabaha kadar...
İsyan bayraklarını çekmedim göğe..
Ben kimseyi sırtından vurmadım,
Ondandır ağlamam..

Yaranamadım varlığımla kimseciklere...
Ondandır işte sırtından vurulmuşluğum...
Acılara kol kanat gerdim,
Sırtımda taşıdım ağlamakları,
Kızılcık şerbeti içtim bir dikişte de,
Yuttum her dillenen lafı...


Şimdi bir derinliktir ki yaşadığım,
Ölmüşümde uyanmışım...
Yok baktım kalmamış el tutacak kimse..
Değmezmiş yemişiz birbirimizi...


Var mıydı dönekliğin 3-5 nöbeti?
Uzayan gecelerde....

Dön dön dönence derim sana artık..

Ben mi?Yumdum gözlerimi,
Başladım saymaya..
Ebe,sobe,dönence.!.