Her göz göremez baktığını...

Her göz göremez baktığını... Kimi dikkatsizdir çünkü. Kimi de her şeyi umursamaz. Görmek için bakmayan da vardır aramızda. Gördüğünü görmezden gelen de. Göz, sahibine göre davranır. Dikkatli ve özenli olmalı bakışın. Kafan dalgın, zihnin dumanlı, düşüncen karışıksa; neyi, nasıl göreceksin ki? Dinginliktir zihni diri tutan... İçinde fırtınalar koparken... En basit gerçekleri bile fark edemezsin...

Kişi, kötüye odaklanmışsa... İyiyi fark edemez. Kusur arayan, doğruyu hafife alır. Aslında kendini küçümsediğini bilemeden...

Öfkeyle baktığında... Kararır gözlerin... Haklıyla haksızı, mazlumla zalimi ayıramayabilirsin sırf bu yüzden... Sakin durunca, aklı başında hareket edince anlarsın hakikati... Üstün körü bakmak da, davranmak da yanlış. Haberin olsun güzelim.

Biraz da istemekle ilgilidir görmek... Ve özünden gayrısıyla da alakadar olmakla... Dünyaya merkez yaptıysa kendini... Ne diye çevresini izlesin?! Egosu fazla bile ona. Niye tatlı canını yorsun?!

Deli misin ne! Vakti çok kıymetli; baksana! Kadın ne ağırdan alıyor, amma fiyakalı, nasıl da  caka satıyor öyle; görmüyor musun? benden başkası yalan!, diyor; körleşmiş gözleri... Nefsinden başkasına bakamaz artık. Yazık! Geldiği gibi gidecek dünyadan... Hiçbir şeyi öğrenemeden...

Hasılı, her göz göremez baktığını... Buna akıl gerekir; bir de gelişmiş fikir. Onlar da herkes de yok maalesef. O sebeptendir dünyanın kör dövüşü... Görmek istemediklerinin bedelini öder insanlık. Alem kendini doğru sanırken... Hayat dalga geçer bizimle. Kimimiz arada bir farkeder kusurunu. Kimimizse, bağnazlıkta inatçı... İnsanoğlu ettiklerinden sorumlu. Gözlerinin şahitliğini unutmadan...

Not: Yazıda kullanılan görsel internetten alınmıştır.