Her hüzünlü yönetmen gibi

Daha çok boşluklara bakar oldum
Sen gittiğinden beri
Düşüncelere dalar oldum
Omzumda yalnızlık uyuyor artık
Ben yalnızlığa sarılır oldum
Seni uğurladığım son gün gelir durur aklıma
Duraktaydık
Saçın, tenin
Beyaz gömleğinin üzerine
Ne de yakışmıştı siyaah süveter
Yanımızdan her geçen insanın arkasına taktığı rüzgar
Senden bir parça daha getiriyordu bana
Sonra senin evinde
Dizine yattığımda
Parmakların için yaptığımız espiriler canlandı gözümde
Gülümsedim
Özlemişim aslında gülümsemeyi
O gün ellerini tutup öpmüştüm
Yanağını okşamıştım
Ne oldu bize
Bu kadar kısa sürede
Neden soruyorum ki
Bildiğim bir sorunun cevabını
Ben seni çok sevdim
Sen beni hiç sevmedin
Böyle olan her hikayedeki gibi
Filmin sonu yine hüzünlü bitti o kadar
Boşuna demiyorum zaten
Başaramayacağım bir filmi
Mutlu sonla bitirmeyi
Bu yüzden kovuluyorum hayattan
Her hüzünlü yönetmen gibi..

Yusuf Sezgin AYBEY