Her kadın benim gibi...

Alaca karanlık basıyor. Ufuktaki kızılımsı çizgide son bir gülümseyiş güneşten arta kalan. Kara bulutlar yorgan misali üzerimde, gecenin sessizliğini bozan rüzgarın fısıltısı var sadece kulaklarımda.

Duymak istediklerim değil bunlar, görmek istediklerimse bambaşka...

Sabaha daha çok var. Yalnızlıklar çökmüş kalbime, yanıma, ruhuma.

Gidiş-gelişler, muhakemeler, duygu fırtınaları, sessizlikteki çığlıklara eşlik edecek bir müzik ya da dinlemesemde işittiğim TV'den herhangisiyse bir program işte.

Sabahın ilk ışıklarını geçmek bilmeyen dakikalarca bekleyiş.

Yastıga gömülmüş başım, çarşafa dolanmış vücudumla...

Gün ağarırken, tekrar mağrur, vakur, güçlü, cazibeli ve hoş bir kılıf geçireceğim üstüme.

Biliyorum yalnız değilim.

Her kadın ben gibi sanki...