Herkes kendi sevdasının yolcusudur...

Herkes kendi sevdasının yolcusudur...

Kaygılarında boğar hayatı kimi

Kendi çöplüğünde kokutur

Mağrur ve temiz sözcükleri.

Aşka dair tüm renkler kirlenir...

Sen ağladığında ben,

Sensiz gülümseyen yüzüme boğulurum.

Avuçlarım abanır yağmurlara.

Yanaklarım iki yangın dağı

Eteklerinde

Onulmaz sevdaların tutuştuğu...

Bir gün serseriliğimi yollayacağım

O uzak kentlere

O yakın koruluğun ıssız yollarına

Öyküler yazıp şiirler dizeceğim.

İstersen dağıt anılarını

Ve beni yok say, olanlar olmuştur artık.

Söylenen söylenmiştir bir kere;

Ölümsüz bir kuştur kanatlanan

Türküsü aşk... Düşlerine konmuştur...

Artık koynunda devşirme sular

Yoksul bir ırmak gibi azalarak

Ve yanarak ateş topu yatağında

Son yaz yağmurlarına dönüşecek

Bulutlar kadar öfkeli ve sabırsızdır...

Ve bildim ki hayatı boğan

Kaygıları ve sevinçleriyle

Herkes kendi sevdasının yolcusudur...

CAFER DEMİRTAŞ...05 / 09 / 2010 ...MERSİN...