Hey sana söylüyorum Özlen

Kendime seslenmek geldi içimden. Çünkü yine midemin üzerinde bir yumruk var. Öyle bir yumruk ki çok yorgun ve uykusuz olduğum halde uyutmadı beni. Çıktım yataktan. Kendime sesimi duyurmaya niyet ettim. Bakalım ulaşacak mı?

Kızgındım, gergindim ve korku doluydum. Ardından bu duyguları çoğu zaman yaptığım gibi bilinçsizce bastırmak adına tıktım tıkıştırdım. Öyle bir an geldi ki resmen lokmaları ağzıma tıkarken boğulacağımı hissettim. Hatta bedenime yaptığım kötülüğü fark edip bir ara gözyaşı bile döktüm. Çok acı verici bir durum. Bilenler bilir.

Hey sana söylüyorum Özlen! Geçti, bitti, gitti kızım! Kendine gel! Hem sonra anımsa, sen güldüğün zamanlarda da boğulma tehlikesi yaşadığın oldu. Hani bir misafirlikte oğlun ev sahibinin tuttuğu göbekli cam şekerlerden iki tane istemişti. Annen de “ anneannesi kılıklı, bende bu şekerlerden iki tane alıp her iki avurduma yerleştirip yemeye bayılırım “ demişti. Sen de dayanamayıp gülmüş “ anne sen de mi şeker istiyorsun” derken ağzındaki şeker boğazına kaçmış ve takılmıştı. Hastanelik olmuştun. Bir sürü müdahale sonucu şeker erimiş boğazından inmişti. Fakat trajik komik bir anı olarak kalmıştı daha niceleri arasında. Hadi bakalım bu da geçti gitti.