Hiç büyümesem

Çocuk olsam şaşırsam, azıcık şeyden mutlu olsam...
şımarıp, herkese küssem; şeker alınca barışsam...
hiç ağlamayıp, mahzun durmasam ...

herkes sevimli yüzüme baksa, başımı okşayıp sevse...
"sen, kimin kızısın"diye sorunca:
"annemle babamın kızıyım" desem hınzırca bir tebessümle...
etrafıma bakınca hep mutlu edecek, yaramazlık yapacak ve
her davranışımı çocukluğuma verecek nedenler olsa...

hiç büyümesem;
anne babamın kanatları altında korunsam; hayattan...
Yoruldum büyük olmaktan ve hatta; sıkıldım da bu halimden...
hayatın bana hiç hoş süprizi olmayacak mı acaba...?
bir yerlere mi saklansam...?

birileri bana: "hadi Hülya, mutlu olacağın bir şeyler oldu.
Nereye saklandıysan çabu çık!.."
Der mi, acaba...?

Hülya AŞKAROĞLU