Hiç dayak yememişler...

Geçen gün bir arkadaşımı görmek için, Levent deki İş Bankası Kulelerinin bulunduğu iş merkezine gittim. Hoş beş sohbetden sonra, hadi gel sana yemek ısmarlim daveti falan, ardından da kulenin içinde bulunan restaurantlardan birinde oturduk. Bu arada yan masada üç genç kadın, yemek için, oturmuşlar. Garson siparişlerini aldı. Ardından kadınlar, sanki sözleşmişler gibi bir dedikoduya başladılar, aman yarabbim, kadınları görseniz, sanki dünyanın en kötü iş yeri onlarınki, sanki en gaddar en zalim yöneticiler onlarda, bu arada, ara sırada, başka masadakileri kesip, onlar hakkındada ipe sapa gelmez yorumlar yapıyorlar. Biz arkadaşımla, yemeği falan bıraktık, sürekli kadınları dinliyoruz. Kadınlar makineli tüfek gibi, dur durak olmadan sürekli yaptıkları işleri ve iş yerini kötülüyorlar. Nerde çalışıyor bunlar diye bir merak uyandı bende. Hafifçe onlara doğru dönüp, yaka kartlarına bakmaya çalıştım. Ne görsem begenirsiniz, Türkiyenin en önemli ve tekel konumunda olan şirketlerinden birinin yaka kartları var hatunlarda. Bu kadar büyük, bu kadar kurumsal bir yapının, kadınların anlattığı kadar basit olması?? Sadece ve sadece şımarıklık diye anlatılabilir. Şimdi gelelim, işin sosyal boyutuna. Ülkede bu kadar işsizlik hüküm sürerken, ben kulaklarımla duyduklarıma inanmak istemedim ve galiba bunlar hiç dayak yememiş gibi klasik bir türk düşüncesiyle yorumsuz yemeğimi bitirmeye gayret ettim.