Hiç tutamadığım bir çift el :(

'Bu kez kimi anlatmalı neyden bahsetmeli bilmem. Kelimeler tükendi gibi. Aslında o kadar çok şey var ki ruhumdan, hayata doğru adım atmayı isteyen, ama işte o kadar da kolay olmuyormuş onları düzgün bir sıraya koyarak birileriyle buluşturmak. Hiç kolay değilmiş ruhunda kopan fırtınalara isim bulabilmek, yaşadığın o ince acıyı kelimelere dökebilmek, üstelik ne kadar dökersen dök, yazarsan yaz o içindekiler varya asla senden kopamazlarmış. Şimdi bunlarıda öğrendim ben işte. Seni kimseyle paylaşamadığımı, içimdeki acıyı kabullenmek zorunda olduğumu öğrendim. Şimdi bir duvar ördüm kendime, herkesle arama koyduğum bir engel yaptım işte. Sensizlik neler yaptırıyor gördün mü? Ben yaptım bunu. Yüzünde kahkahalar eksik olmayan inadım inat diyen o kız, ben yaptım işte. İçime sindim, karanlıkla boğuşmayı bırakıp kendimi teslim ettim ilk defa. Kızma bana, bunu sen yaptın aslında. Neden, sendin her defasında. Yokluğun bu kadar ağırdı işte, farkında olamadığın o kız senin yüzünden bu haldeydi, hayatımda ilk defa seni suçluyordum. Yaptıklarımın faturasını sana kesiyordum ilk defa. Uçurum göstermiştin bana dibine doğru bakınca sonsuzluğu gördüğüm bir uçurum göstermiştin bana. Şimdi tek şansım vardı tek seçenekti önümdeki. Atlayacaktım bu uçurumdan veda edecektim sensizliğe, acıya, herşeye veda edecektim, en doğrusu buydu işte. Veda kendine iyi bak demek ne kadar doğru olabilirdi. Ben nefessizken senin iyiliğin bana ne yapabilirdi . Sen iyi olma olurmu ben giderken sen yaşama. Bana vermediklerini sakın başkalarından toplama. Sen suçlusun artık. Beni sen attın bu uçurumdan. Ruhuma sen yaptın bunları.'

işte böyleydi kızın son cümleleri benimkiler nasıl olmalıydı bilemedim. Böylemi veda etmeliydim sana. Böyle güçsüzce iki kişilik bir hayatın fautrasını tek sanamı yüklemeliydim. Bu değildi aşkın, sevginin karşılığıda bu değildi. Bu yalnızca karşılıksız seviginin insana yaptırdığı bencilliklerdi. Böyle olmayacakti benim son sözlerim . Bir kez bile sevgiyi gösteremediysende son bir kez bana yakışanı yapmalıydım.Teşekürümü etmeliydim sana. Neden mi? Sen bana hayatta bazılarının yaşayamadığı o güzel duyguyu yaşatmıştın. Sen bana iki kişilik yaşamayı öğretmiştim. İşte bu yüzden teşekürler sevdiğim. Şimdi bir uçurumdan değil hiç bilmediğim bir yoldan gidiyorum.Yeni bir hayata doğru ilk adımlarımı atıyorum ben. Belki seni hiç unutamayacağım, belki gittiğim heryerde taşıyacağım seni, ama bil ki bir gün bile sana yük yüklemeden nefes alacağım. Bana yaşattıkların için minnetarım sevdiğim . Hoşçakal sevgilim, hoşçakal sevgilimin hiç tutamadığım elleri. :(