Hıçkırıklar Var Kırık Dökük

Rutubet kokuyor içimdeki ayrılıkların tükettiği sevdalar
Gözyaşlarım damlamıyor artık ; kesilmiş pınarları.
Bir sen vardın hayallerimde,
Bir de sen vardın işte.
Yoktu başka özleten seni,
Senden başka yoktu
Umut ışığı vâd eden kalmamıştı karanlık aşkımın âmâ gözlerine.

Hayat zor ne yapalım.
Bazan tüketiyor adamı,
İliklerine kadar sersemleştiriyor,
Sünepe bir aşk girdabına sürüklüyor.
Kulaklarımda çınlayan su sesi gibi,
Şırıl şırıl içim akıyor sanki.
Sarıdan yeşile, yeşilden mora dönüyor bulutlarım.

Hani ucu ucuna sevmişsin ya beni,
Hani ha koptu kopacaktı bana olan sevgin.
Bilirsin işte azalır biraz, sonra da biter gider,
Dibinde tortusu kalır o birazcık sevginin.
Ben o dibinde kalanları avuçlarımda tutuyorum,
Biriktirip biriktirip, sana kocaman bir aşk yapacağım.

Biraz rakı , biraz hüzüne vurmuştum kendimi.
Sızmışım yakamozlar altında, parlamışım bi dünya olmuşum.
Utanmadan bir de sarhoş olmuşum bulanık akşamların firari çığlıklarıyla.
İçimde garip hıçkırıklar var kırık dökük,
Ayaklarım ise yere basamıyor, uçuyorum semalarda sanki zom duygularla.
Ayaz bulaşmış gözbebeklerime, maraz doğmuş yine düşüncelerimde,
Bilhassa sana yanıyorum genelde , dünyaya sonsuz nâralarımı atarken sana susuyorum acılar içinde...

Gökhan Cenker