Hoş kalın...

Bir elimi derin boşluğuna daldırdım geçmişin

Rengini sakallarına vermiş bir aktı…

Sarp bir kesik gibi dizinde yırtık

Ara ara gülüşleri seraptı…

Uzun yol havaları çaldı

Ayakkabıları nasırlı…

Keklikler havalandı

Çaylar filizlendi

Kuşlar hep kanattı…

Bakırdan bir çift göz

Sazsız bir gölden havalanır gibi ürkek…

Sanırsın elamandı

Yamandı…

‘’hoş kalın, seviyorum gülmenizi…

Çoban ateşi gibi göz göz izlerinizi…’’

Kimi öptü,

Koydu başının üstüne

Selametle…

Kimi güldü

Acılı topraklardan gelmiş gibi

Nedametle…

Yüreğin elverirse gel…

Mayısta gürcü kirazı

Ağustosta karamiş…

Hangi dala uzansan

Yakar elini ateş gibi bir geçmiş…

Üslesem sıyrılacak san ki

Kabuğu taze yara

Taşlara taşlara

Yüreğini vura vura…

Kendi sesinden ağlayacak

Dağ gibi fukara…

Kim anlatabilir şimdi bana

İlk rüzgarda dağılan bulut gibi

Gidişini varmışın…

Umut böyle olmalı

Zimmetine geçmeli eşgali…

Gülebilmeli eksik dişlerle

Hayatın en yalın hali…