Hukukun üstünlüğüne gölge düşürmezsek..

Derler ki, “Hitler’i (faşizmi) hukukçular iktidara getirdi”. 

Rahmetli Alparslan Türkeş, şöyle bir olay anlatmıştı, hukukun üstünlüğü ile ilgi: 

“1970 yıllarda ABD’de ırk ayrımı var. 

Yasalarla da belirli bu… 

‘Bir beyaz bir zenci ile evlenemez!’ 

Ama gel gör ki, gönül ferman dinlemiyor. 

Bir beyaz bir zenci ile evleniyor, tabii olay adliyeye intikal ediyor. 

Dava görülüyor, davaya bakan yargıç davayı şöyle bağlıyor: 

‘Her ne kadar yasalarda bu olay suçsa da hukukun üstünlüğü ile bağdaşmıyor. 

Irk ayrımcılığı insan onurunu zedeler. 

İnsan onurundan daha kıymetli bir şey yoktur.  

Bundan dolayı bu davayı beraat ettiriyorum’.” 

Ben her ne kadar hukukçu babası olsam ve yüzlerce hukukçu öğrencim olsa da… 

Bir hukukçu değilim elbette, ancak şundan çok eminim: 

Bir yerde hukuk üstünlüğü varsa orada insanca yaşam vardır! 

Özgürlük vardır. 

Saygı, sevgi vardır. 

Demokrasi çok canlı olarak kendini hissettirir. 

Muhalefet korkusuz olarak işini yapar. 

Hakka bağlılık vardır. 

Hakkaniyet ölçüsünde davranış vardır. 

Boşuna denmemiş: “Adalet mülkün temelidir” diye… 

Ve şurası da çok önemli: 

“İktidarlar, adaleti köreltecekleri yerde, onu parlattıklarınca onurlu iktidar sürerler”! 

Yaşasın adalet savaşçıları! 

Ve onların haklı savaşımları! 

İnşallah AKP ve onun hazır alkışçıları da bir gün hukukun bu yönüne gereksinim duymazlar… 

“Düşmez kalkmaz bir Allah! 

"Derviş Yunus bu sözü eğri büğrü söyleme/ 

Bir gün bir Molla Kasım gelir seni sigaya çeker." diyor Koca Yunus.. 

Saygılarımla…