Hüzün dolu saatler

Ruhumun alışık olduğu günlerden bir gününü yaşıyorum yine bugün. O çok sevdiğim hüzünlü saatlerin hakim olduğu bir gün. Kırgınlıklarımın, hesaplaşmalarımın, nedenlerimin, niçinlerimin sorgulandığı bir gün.

Kelimelerin pes ettiği, isyanların yenildiği, dostluklara dair tüm inancımın kaybolduğu kendimi yitik bir savaşçı gibi hissettiğim bir gün.

Ve ben yılların verdiği bir alışkanlıkla içimde var ettiğim bana daha fazla acı vermemek için susmayı tercih ediyorum. Anlamsız bakışlar ve derin bir sessizlik bende hüküm süren.

Efkarlıyım başım duman, sitemim var, ey koca çınar

Zor günümde nicesini andım muhabbet yetmezmiş bilmedim.

Dün bugün dedim gönlümü avuttum. Yarın yetmezmiş sitem ne çare

(Nev)

Ayrılırken burdan son cümlelerim de bunlar olsun.

Sevgiyle ,