Hüzünler şehri.

Hüzünler şehrinde yaşıyordum,
Gözlerimde uzak yıldızların ışıkları.
Yürüdüğüm yollarda izler bırakırdı,
Yüreğimden damlayan kanlar.

Derin bir boşluk, sırtımda dünler,
Hiçlikti hissettiğim, sokaklarında.
Yarınlara sürüklediğim yaşanmışlıklar,
Uzatıp ellerini açtı aydınlık yolun kapılarını.

Işık oldu, güneş oldu, nur oldu, gözlerime.
Yağmur oldu, ılık bir meltem gibi nefes oldu.
Bıraktım ağırlıklarımı ardımda hafifledim,
Bulut oldum, kendi yağmurlarıma.