İcat çıkarma

Çoğumuz ne yapmamamız, ne yazmamamız, nereye gitmememiz ve kimlerle konuşmamamız gibi bizi atalete sürükleyen ve edilgen olmayı kabullenmeye yönelik bir öğretiye maruz bırakırız kendimizi.

Bu kabullenici, "icat çıkmarma"yıcı anlayış sıradanlığa sevk eder bizi, ufak tefek ayrıcalıklarımızı sıra dışılık olarak gösterme gayretimiz ve buna yönelik bize çığlık gelen çıkardığımız cılız seslere rağmen. Çoktan biri olmak ne alçaltır insanı ne de bir problemdir aslında, ama gel gelelim bu anlayıştır çoktan biri olmanın aslında pek fena bir şey olmadığı ve buradan hareketle dayatılanı kabullenip başarılı bir çoktan biri olmak yolunda ilerlerken, zamanın kişiyi yoktan biri yapma oyununa yenik düşürmesi.

Çelişkiye düşmek endişesi ve süreç yönetme bilincinden eksik olmak ve aslında birçok faktörün hadisenin merkezinde yaşayan failin kontrolü dışında olduğunu düşünmek, hayatı değerli kabullenip zaman denen muhteşem aracın sağlık gibi kıymetli bir hediye ile birleşince insanın kendi gücünün sınırlarını asla öğrenemeyeceği bir sonuç doğurmaktadır. Bana göre şeffaf bir ömür ve içinde pek sır barındırmayan açık bir beyin, sonuç odaklı bir başarının önemli unsurlarıdır ve yaşam boyu sürecek olan çelişkileri açıklayabilmek için gerekli güçlü gerekçeleri oluşturmanın temel yapıtaşlarıdır.

Değişkenleri bu kadar az, bilinmeyenleri de keza o derece hafif bir denklemden ibaret hayatın aslında bir kıymete dönüşebileceğini anlamak için bu dönüşümü yapmış ve dünyadan gitmeden önce çığlık ya da en azından nefes bırakmış insanların analist yaklaşımları ve mevcuda alternatif arayan yaşam tarzlarına kıskanma ya da başarabilen olursa gıpta etme duyguları ile bakmanın dönüşüme yönelik bir mihenk olabileceği kanısını taşımaktayım.

Yapılagelenin dışındakileri yapabilmeyi, görülegelenin dışındakileri hayal etmeyi ve erişilenlerden daha uzak olanlarla birlikte olmayı önce kendine layık görmek sonrada bunu başarmak için teşebbüs etmek gerek. Teşebbüs için gereken şeyler; sağlık ve zaman.