İçimden bir ağlamak, yüzüm üzüm üzüm gülücük...

Kırmızı ruj çizdim dudaklarıma, saçlarım sarımtırak... sol elim sağ göğsümde, kalbim yer değiştirmiş kime ne..

Günlerden Salı, günlerden Çarşamba, Perşembe.. geçti ömrümün baharı.. yarın Nar Çiçeği sürüştürüp dudaklarıma başka dilde konuşmayı deneyeceğim... başka dilde konuşmak, içimden içerimden konuşmaktan iyidir mesela..

Mesela, keşke, ah keşke, kime ne...

bırak diyorum artık e, a, vs... geçiştirmeleri, geçen gül yüzün, solan gülücüğün..

Yazarken ağlamak geçer mi diyerek başlayıp, müsaitlik olsa çığlık çığlığa ağlamak hatta yırttınmak.. hadi bırak Salı burda kalsın deyip ne varsa elinde avucunda tek bir çantayı dolduracak don atlet düş yollara... diyor içim.. içim işte içim el verse, içim bilseki bilse ki kaçış yok...

Mor sürüştürsem dudaklarıma, hiç konuşmadan anlaşılır mı ki susmak istediğim.. susarak anlaşmak mümkün müdür acaba?