İçimden Geldiği Gibi... Dostça

Puf minderlere yayılmışız .

Mekan; İnciraltı girişinden sonra, sola Sahilevleri'ne giden dar yolun hemen ilerisinde, sağda yer alan "Patlıcan"

Tepeleme sıcacık gözleme dolu tabaklarımız iştahla boşalırken ve yapay tatlandırıcı ile tatlandırılmış nefis çaylarımızı kalori tasarrufu yapmanın rahatlığıyla (!) yudumlarken, kıkırdayacak konuların arasına, duygusal, güncel ve felsefi (!) konular da karışıveriyor kendiliğinden.

Sevdik burasını. Gerçi derler ya; "Gönül sohbet ister, kahve bahane" ( yoksa kahvehane miydi?)

Burası da güzel bir yer güzel olmasına ama esas güzellik sanırım buradaki güzelliği paylaşacak dostlarla birlikte olmakta.

Hani bilge Epikuros'a göre mutlu olmak için edinilmesi gerekli üç şeyden ilki "dostluk" muş ya! ( diğerleri özgürlük ve düşünmek)

Hani , hani ; "İnsanın bütün hayatını mutluluk içinde geçirmesine yardım etmek üzere bilgeliğin bize sundukları arasında en önemlisi dost edinme yetisidir" demiş ya !

Ben de mutluluğa giden yolda bilgelik adına pek bir şey kazanamasam da sevgiyle kucaklayabileceğim dostlarımın hayatımda yer alması, sanırım en büyük kazancım.

Ne güzel, ne sıcak ne sevgi dolu sözcükler uçuşuyor havada. Bu gerçek üzerine söyleyecek ne çok şeyimiz varmış ama abartısız. Sohbeti bile hoş.

Canım Özoşum'un doğum günü bugün. Onu mutlu edelim derken aslında ondan daha mutlu olduk galiba biz.

İzmir'in bahar havası, sevgi ve dostluğun rehavetiyle birleşince sohbet konuları da neşeli, duygusal ve tabi ülke gündeminden kopmadan daldan dala sıçrıyor.

***
Ben hep söz veriyorum; "Artık oy moy kullanmayacağım, bu son. Nasıl olsa halkın gerçek iradesi, isteği, talebi, sandığa da ülkemizin yönetimine de yansımıyor. İrade bizim irademiz değil. Sanki boşu boşuna oy kullanıyoruz. Bu seçim yasası, siyasi partiler yasası var olduğu müddetçe, gerek içeriden gerekse dışarıdan, kendisini biz vatandaşların iradesinin üstünde gören şer güçlerin oyuncağı olmaya devam edeceğiz. Gerçek demokrasi tabiki önce düşüncelerde başlar ve tüm yaşam biçimini içine alır ama siyasi anlamda bu yolun taşları da demokrasiyi gerçek anlamda çalıştıracak yasaların yapılması ve çalıştırılması ile döşenir. Ne yazık ki demokrasi sürecindeki tıkanıklıkları aşmaya vatandaş olarak iradem yetmiyor, ya da yetersiz kalıyor"

İşte böyle öfkeleniyorum kendi kendime, sonra gidip oyumu yine de kuzu kuzu kullanıyorum. Hadi dedim ki bu seferki yerel seçimler.

Ama aslında işin gerçeği, kendimi tam olarak, ülkem adına söz sahibi bir vatandaş gibi hissettiğim o oy verme seromonisi yok mu ! Beni esas baştan çıkartan o.

Hani o bir tek oyumla daha refah, daha mutlu, daha demokrat bir Türkiye yaratabileceğim inancını, birşeyleri değiştirebileceğim inancını bana hissettiren o seçim günü atmosferi.

Bayılıyorum bu görüntüye. Genç, yaşlı, kadın, erkek, köylüsü kentlisi akın akın sabah saatlerinden itibaren oy kullanmaya gidiyorlar ya!

Geçici de olsa sevinçli ve umutlu bir ruh haline giriveriyorum.

Ne diyelim... bu seçimler de vatana millete hayırlı olsun.

***
Mutlu olmak için farkında olmanın çok önemli olduğunu düşünürüz. Bu bir anlamda doğrudur da.

İnsanın kendisinin, kendi ihtiyaçlarının, diğer insanların, başka yaşamların, doğanın, evrenin, güzelliklerin, doğrunun, iyiliklerin farkında olması; güzellikleri çirkinliklerden, iyiliği kötülükten, doğruyu yanlıştan ayırması demektir aynı zamanda.

Mutluluk, anlardan oluşuyorsa, işte bu mutlu anları yakalayabilmek için de hem kişisel hem de sosyal ve evrensel bir farkındalık yolunda sürekli bir çaba şart. Bu çaba bir anlamda bilme, bilgi edinme, edindiğin bilgilerden sonuçlar çıkarma çabasıdır da.

Ama acaba aksi de doğru olabilir mi ?

Hiçbir şeyin farkında olmayanlar acaba daha mı mutlu olurlar? İşte bu soru takılıyor bazen aklıma.

***

Bugün güzel bir gündü.

Tijen Taşlı- İzmir