İki gözüm

( Mektup )*

Ey ayşafağı gözlü, seher yüzlü Bektaşi

Güz gülleri oldu göğsünden havalananlar…

İpine sarıldıkça yalnız kaldık… ‘Derviş Sabrı’ dedin..!?

“Ecelsiz öldürüldük. Dövüldük, vurulduk, asıldık.

Vurulduk ey halkım, unutma bizi…”**

Ellerinde yanar döner kuşu

Kimi kime şikâyet edeyim?..  Mendil mi açalım?

Ey velilerin Veli’si, kapımsın uzat yüreğini!..

Veli’m gördüm!?.. Taş koymuşlar hayata! Düşen kim?

Kırmızı çizgilere takılan, üvey evlat bizim Bektaş…

Duvar kırılmış, ulus çatlak, kafa patlak

Sıvası dökülen harlı yüz, kanar ha kanar

Kavalcı ise, boyar ha boyar… Gülde izi kaldı kırılan düşlerin

Elde var insan! Oysa, vuslat gülsüz kalmış..!?

Ver elini imgesel yüz, düşün imbiği, dost şaman derviş.

Ey sesinden öptüğüm ateşi sağan aktöreli Bilge, geldim

İlkel duyguların aşılamadığı, yaşamsal değerlerin yozlaştı hayattan

Acının koyağında, gölgesiz yüzüm sonrasız kaldı…

Kalıbımı dolduramıyor hiçliğim!?

Gün eğrisi yüzle şıkır şıkır işsizim. Söz yoğuran akıl ustası.., seni

Bize velimseten aklın temeli, düşüngüye sığındım

İlim iklimiyle yağmurun gelsin, içim ışısın…

Ey şiirsel duruşlu, gök desenli Hünkâr.., aydos!

Acıyı teninde hisseden, ölümü çoktan öldürmüş!..

Kul olsak da.., güzlendik, acımızın darasına al!

Güler yüzlü iktidarın yoklar hanesindeyiz..!?

Sana açılan kapılara yağmurla gel, kırışığı açılsın kalbimizin

Kurtar gömülmeyen yanlarımızı, bir daha başlat

Değişsin Hacı Bektaş'lı yüzlerin iklimi…

Postsakallı rüzgârıyla yalımlanan acıları duy! İki gözüm!

‘İki Gözüm’ şiiri, ‘Düşüngülü Şiir’e yazılmamış, unutulmuş… Allah’ın

adamı (gariban), tıpkı kaderi gibi kendine çekilmiş/büzüşmüş vaziyette şiirlikte

bulundu…

**- Uğur Mumcu

Ali  Akdemir

03. 03. 07

 Kayseri