İki kişilik yaşamak

Aşk yüreğe saklanan kelebek misali; ne zaman kanat çırpacağı belli olmuyor.

Sevmek öyle derin ve anlamlı ki, önünde diz çöktürüyor.

Kaç kere sever insan hayatında? Kaç kez karşılaşabilir kendi gibi biriyle?

Belki ruh ikizi, belki fikir birliği.

Kaç kez yaşar tüm duyguları derinlemesine?

Zaman dursun ve hiç geçmesin ister. O hızlı ilerleyen akrep ve yelkovana meydan okumak ister.

Hem çok şey söylemek, hem hiç konuşamamak arasında kalır.

En sesli cümleleri kurar içinden sessizce.

Göz göze gelmekte zorlanır, sanki her defasında onunla kendini tanır.

Kaç kez hisseder insan birine sonsuz güveni?

Ne zaman sıkar yalnızlık eskisinden fazla kendisini?

Gözünü kapadığında karşısında beliren yüze kaç defa aşık olabilir insan sonsuz bir mutlulukla?

Şiirler aşık olunca mı daha anlamlı gelir kulağa?

Nazım Hikmet “seni düşünmek güzel şey” derken sana mı seslenir her defasında?

Yağmur ne zaman böyle güzel yağmıştır dışarlarda?

Ve ıslanmak ilk kez mi bu kadar yakışır yıllardır tanıdığın sana?

Gamzelerin derinleşir yüzünde beliren heyecanla.

Daha çok sever insan kendini aşık olunca.

İki kişilik yaşamak sanıldığı kadar zor değildir aslında.

Hele ki işin içinde sonsuz bir huzur varsa.