- Kategori
- Şiir
İki kişiydik ve korkuyorduk
Geceydi ve üşüyorduk
orman ıpıssızdı ve ayışığı vuruyordu yüzümüze
bir türkü mırıldanıyor ve yürüyorduk
dere tepe demeden karanlığın ortasında
belki fırtınaya tutulmuştuk
hayal görüyorduk belki de
iki kişiydik ve korkuyorduk
nice acılar yaşamıştık
boğazımızı tıkamıştı hıçkırıklar
ölümler görmüştük namluların ucunda
ve katledilişlerini gençlerimizin
su,çamur demeden yürüyorduk zifiri karanlıkta
belki yağmura tutulmuştuk
vurulmuştuk belki de
iki kişiydik ve korkuyorduk
bir gece yarısı alınmıştık sıcak yataklarımızdan
ve işkencelerden geçirilmiştik acımasızca
ve sorgu odalarında ağlamıştık sessizce
aldatılmış ve ihanete uğramıştık
ve kaçmıştık sonunda bu cendereden
kuşlara,ağaçlara,dağlara sığınmıştık
ve fıratı geçmiştik bir gece yarısı kimseye görünmeden
iki kişiydik ve korkuyorduk