İkilem

Bir çift göz. Sanıyorum tanışmanın ilk adımı bu. Beden dilinin şifresi, kelimelerin biriktirildiği yer. Tanımaya epey vakit var. Zaten birbirini tanıdıklarını söyleyen insanlar da ilk bakışa dikkat etmemişler miydi? 

Bir insanın gözleriyle yaşamın sıkı bir bağlantısı olmalı. Mesela yüreğinde fırtınalar kopartacak bakışları taşıyan birine armağan edilemez mi başka bir göz? İstediğim kafa karıştırmak değil bu derinliğin sırrını çözmek. Bir bedeni etkilemenin yolu yine gözlerden geçmiyor mu? Bu konu hakkında çok düşünüyorum. Nasıl oluyor da koca bir dağ gibi duran bakışların arkasına bambaşka bir kişilik gizlenebiliyor? 

Bir çift gözün güvenmekle de bağı derin. Bir kere güzeline denk geldiniz mi tüm bedeninize baharlar yayılıyor. Denemediyseniz lütfen gecikmeyin. Karşınızda duran bir çift  göze ne anlatmak isterdiniz? Klasik bir tanışma merasimi sonrası karşınızdaki insanın gözlerinden kendinizi alamayacağınız garanti. Peki ya sözleri? Belki de bir birikimin habercisidir. Bunca zaman öğrendiği kelimeleri yüklemiştir yolculuğuna. Elbette sizin de gözünüzde hikayeler gizli. Burada önemli olan bir hikayeyi yazmaya başlamış olmanız. Haberiniz olmayabilir, zaten bir insanı sevmek meselesi habersiz değerlenir insan vücudunda. Sonrası daha karmaşık. 

Şarkılarla da alakası çoktur bir çift gözün. Bir kelime seçersin, karşındaki gözlerden göğe yükselir güneş. Mevsimleri tadarsın bir bakışta. Küçük bir dokunuşun bile müjdeleyicisidir. Hafife alınacak bir şey değil bu. Sonsuz sevmenin ilk adımıysa eğer kıymeti  kendinden büyük. Her gün gördüğün gözler her an farklı bir duygu yaratabilir yüreğinde. Mesela sevindirir varlığıyla, her gün bu gözlerle   Karşılaştığın için dua edersin. Yüreğinin, bedeninin kıpırtısı olur. 

Bir de karanlık tarafı vardır bir çift gözün. Tanımaya yakınım sandığında ilk adıma döner her şey.  Tüm sıcaklığıyla mucize hikayeler anlatan gözle sana sırtını dönen gözler arasındaki çizgi siliniverir bir anda. Ruhunu boşluğa düşürür. İlgisiyle rengarenk bir ömrü yaşatan gözlerden yabancılık yayılır etrafa. Topladığın çiçeklerin solduğu andır. Hiçbir zaman anlayamayacağın bir duruşta yavaş yavaş siler izlerini. Onca zaman etkilenmen için konuşan gözlerden geriye mesafeler kalır. Bunun sebebi sen değil başka gözler olur. Rengin, duruşun, dokunuşun anlamsızlığını tadarsın. En kötüsü de beraber güldüğün sözlerde sakladığın bakışlarla şarkılara yüklediğin bir olmuş ruhların yıkımı. Yani senin anlayacağın sonsuz güzellikleri bir ana sığdırıp yaşamak da seni seninle bırakıp bambaşka Hayatlarda arayışlarda olması da hep o bir çift göz yüzünden. 

Sahi söylesene, bizim hikayemizin adı tanımak mıydı, tanışmak mı?