İktidar…Muhalefet…

Eğer adının başında demokratik yazan bir ülkede muhalefetin sesi çok çıkıyorsa, bu bir anlamda iktidarın başarılı olmadığı anlamını taşır. İktidar olmak şanslı olmak demektir. Çünkü belirli bir süre için halk ülkeyi yönetme görevini size vermiştir. Hele kesin çoğunluk ile iktidara gelmişseniz, sizi kimse tutamaz. Ülkeyi nurlu ufuklara doğru uçurur, adınızı tarihe altın harflerle yazdırabilirsiniz.

Eğer, yaptığınız icraatlar ülkenin yararına ise, muhalefetin sesi çıkmaz olur. Zaten çıkmaya da kalksa halk tarafından susturulur. Mevcut siyasi desteğini de kaybeder. İktidarın başarılı olması muhalefetin (eleştirecek bir şey bulamadığı için) ülke yararına yeni projeler üretmek için enerjisini sarfetmesine sebep olacağı için bundan ülke iki defa yararlı çıkacaktır.

Muhalefeti eleştiren iktidar taraflıları şunu iyi bilmelidir ki, muhalefet icraat yapamaz. Ondan yanlışları söyleme görevi beklenir.Akıllı bir iktidar da bu eleştirleri değerlendirip kendi icraatına katar, ülke kazanır. Eğer iktidarın uyguladığı bir proje ortak akıla hizmet ediyorsa buna muhalefetin karşı olması söz konusu bile değildir. Merijinal uçların, ülke düşmanlarının yapacağı muhalefette giderek kendi varlıklarının yok olmasına sebep olur.

Buraya kadar anlattıklarımız, halka ve vatana hizmet amacı ile siyasete atılmış, başka hiçbir niyeti olmayan, dürüst, geçmişi temiz, halk vicdanında acabalar uyandırmayacak insanlardan oluşmuş bir parlementoya sahip iseniz geçerlidir. Bu günkü hayatını ancak saklandığı dokunulmazlık zırhı ile sürdürebilen, yarıdan fazlasının boynunda suç dosyası taşıdığı, sıra kendine gelir korkusu ile kişisel olarak dokunulmazlığının kaldırılmasını isteyen bir millet vekilinin dokunulmazlığını bile kaldırmayan bir parlemento için değil.

Başta iktidar olmanın şans olduğunu söylemiştik. Eğer parlemento yapısı bu ise, durum değişmeye başlamıştır. Hele iktidar da dakika başı yanlış işlere imza atarsa, muhalefet olmak hem şanslı hem de avantajlı duruma geçer. Kimse kızmasın.

“Yanlış işler “ sözü asla bir muhalefet unsuru olarak düşünülmesin.

Bir örnek: Yapılan araştırmalar Türk halkının % 16 civarında bir kısmının ABD'yi dost olarak gördüğünü gösteriyor. İktidar ABD'nin önerilerini veya direktiflerini harfiyen uyguluyor. (Sayın Obamanın parlementomuzdaki konuşmasını ve hemen ardından gelişen olayları anımsayın) Şimdi muhalefet ne yapsın? Sussun otursun mu? Yoksa hiçbir içeriği olmayan boş pakete ortak mı olsun? Türkiye'nin çıkarları sadece %16 sının dost kabul ettiği bir ülke başkanının öneri veya direktiflerinde midir?

Bir örnek de içerden verelim: Sayın başbakanımız, yollarının asfaltlanması için bağrışan insanlara son derece demokratik bir öneride bulunarak “Gidin Çankaya belediyesi önünde eylem yapın” demiştir. Kutlarız. Yüksek öğrenim harçlarımız yetmiyor diye bağrışan bir gurup gencin başına gelenler ise malumdur. Muhalefet, çok kısa bir ara ile böyle taban tabana zıt durumlar yaratan başbakanımızın içi boş paketine nasıl katılıp ona destek olsun?

Normal olan, iktidarın hep iyi işler yapması, muhalefetin de gördüğü ufak tefek aksaklıkları uyararak iktidara yardımcı olması lazımdır.

Bizim ülkemizde de böyle olması dileği ile.

Perşembe, 3/9/2009