İlk okulum, ilk öğretmenim

Ilk okuluma bin dokuzyuz altmis senesinde basladim.

Aralik dogumlu oldugum icin once beni kayit etmek istemediler, yasimi doldurmamistim.

Ama okula baslamayi o kadar cok istiyordum ki, elini tuttugum rahmetli annemin arkasina gizlenerek aglamaya basladigimi dun gibi hatirliyorum.

Cocuklugumda da cok hassas buyumustum, bir bakistan anlar, ses yuksekliginden cok urkerdim.

Tam bir urkek tavsan gibiydim.

Benim hickirarak agladigimi goren rahmetli okul muduru Vedii Bey,bana kiyamadi, "Hadi gelsin bakalim" dedi.
Ben bunu duyunca, hemen gozlerimi o zamanki siyah onlugumun eteklerine silmistim.

Sevincim icime sigmiyordu,ama gostermeye cok utaniyordum.
Ilk gun ilk ogretmenimle karsilastim; annemin beni ona teslim ederken; "Eti sizin kemigi benim " dedigini duydum.

O sozlerde ogretmene verilen derin guven, emniyet disiplin anlayisin vardi.

Ben yine bir anlam verememistim cocuk aklimla o sozlere.....
Ilk ogretmenimin adi soyadi Tomris Turhan'di. Cok guzel yesil renkli gozleri vardi, herkese sicacik bakiyordu; belli ki meslegini sevmisti.

Daha on sekizindeydi; o benim ilk ogretmenim,biz onun ilk ogrencileriydik.

Yani birlikte ilkleri yasiyorduk. Annecigi kucuk yaslarda olmustu, yasli ve emekli babasinla dusmustu ideallerinin pesine.....
Gencecik, cok yeni bilgilerle donatti bizi; ilk ogretmene ve ogretmenlige derin sevgim o yaslarda basladi benim.
Bize ornek olan okadar guzel davranislari vardi ki!!
Karekterimdeki paylasmayi, karsiliksiz sevgiyi, durustlugu hep 'O' asilamistir bize.
Okulumuz tam gundu, oglen yemek saati vardi, evi yakin olanlar evlerine giderdi

Bizim evimiz okula uzak oldugu icin, annem yemegimi yanima koyardi ve ogle saatinde okulda kalan arkadaslarimizla beraber yerdik.
Ogretmenim herzaman bizim ikram ettigimiz yiyeceklerimizden de alirdi. Ne kadar mutlu olurduk.

Paylasmanin guzelligini bize tatli dilinle de anlatirdi.
Sesimin guzelligi taaaaa o zamandan farketmisti. Bana hep"Gozleri aska gulen taze sogut dalisin" sarkisini soyletirdi.

Bir de diger ogretmen arkadaslarini da cagirirdi. Ben de utana sikila ogretmenim uzulmesin diye soylerdim.

Oteden beridir bir topluluga sarki soylemeyi hic sevmemisimdir. Sadece cocukken arkadaslarimizla kurdugumuz oyunlarda soylerdik.

Daha sonraki okullarimda hep birileri zorlamistir soyletmeye......
Ama ilk ogretmen ciktiktan sonar ogrencilerime en guzel okul sarkilarimi,marslarimizi buyuk bir istekle ogrettim ve eslik ettim.Calistigim okullarda yillarca guzel korolar duzenledim.
Kucucuk yurekleri Atamin marslari ile vatan turkuleri ile buyuttum.

Simdilerde sesimi sadece sirin mutfagim duyuyor......
Ilkokul ogretmenim bizi dorduncu sinifa kadar buyuk bir ozveriyle getirdi, daha sonra okulumuzdan ayrildi.
Bir gun, sabah sinifa girdigimizde "Cocuklar ben artik sizlerle ayrilmak zorundayim, cunku evlilik karari aldim, biz evlenince, Fatih'te yasamamiz gerekiyor" dediginde sanki dunyam kararmisti.

Ogretmenim bizi birakiyordu; Hem de o zamanlar iyi bir aile cocugu olup ozel taksi soforlugu yapan birisi icin birakiyordu.
Cocuk aklimla ogretmenimin evlenecegi kisiyi ogretmenime hic layik gormemistim.
Uzuntum hep devam etti, ondan sonra gelen ogretmenlerimi de sevdim, ancak ilk ogretmenimin sevgisi hep ozel hep gizli bir kosede saklidir benim...........

A. Sukran Eke 08.07.2014