İlköğretimde kalabalık sınıflar sorunu

Sekiz yıllık kesintisiz zorunlu ilköğretimin uygulanmaya başlamasıyla, hem organizasyon ve yönetim, hem de uygulamada bazı problemler devam etmektedir. En başta, okul binalarının fiziki kapasitelerinin yetersizliği, küçük yerleşim birimlerinde maliyetin çok düşük olması, rehberlik hizmetlerinin istenilen düzeyde verilmeyişi, daha önceki ilköğretim ve ortaokul programlarının adaptasyonunun tam olarak yapılmayışı gibi problemlerle karşı karşıya kalınmıştır. Okul binalarının kapasitelerine göre, bazı okullarda ikili(yarım gün) öğretim bazılarında normal(tam gün) öğretim yapılmaktadır. ( Kocaoluk, 1991:64). Türk milli eğitim sistemindeki okullar bina, ders araç ve gereç ihtiyacı bakımından sorunlar yaşamaktadır. Özellikle büyük şehirlerdeki okulların çoğunda bir dersliğe düşen öğrenci sayısı oldukça fazladır. Bu sebepten dolayı ikili öğretim yapılmaktadır ve öğrenciler günün yarısını okul dışında eğitimden uzak geçirmektedirler. Bazı okullarda laboratuar, kütüphane, atölyeler boşaltılıp derslik olarak kullanılmaktadır ( Özdemir, 1999:5).

Türkiye’de; öğretim, ilköğretim ve ortaöğretim kurumlarında normal (tam gün) ve ikili öğretim (yarım gün) şeklinde yapılmaktadır. Genç ve çocuk nüfusunun yoğun olması, eğitime yapılacak yatırımları arttırılmasını gerekli kılmaktadır. Son yıllarda hızlı nüfus artışı, köylerden büyük şehirlere göçün fazla olması, eğitim kurumlarımızda derslik başına düşen öğrenci sayısını arttırmaktadır. 1980’den sonra köylerden, kentlere doğru meydana gelen göç sonucu, kentler eğitim ihtiyacını karşılamakta zorlanmıştır. Kent okulları, kırsal kesimdeki çocukların yükünü de taşımak zorunda kalmıştır. Bu durunda öğrenciler dersliklere sığamaz hale gelmiştir. Kentlerde öğrenci sayısının artmasıyla on binlerce yeni dersliklerle gereksinim duyulmaktadır. Okul binaların yetersizliği, dersliklerin kalabalık olması okulların büyük çoğunluğunda ikili öğretime geçilmesini zorunlu kılmıştır (Erdoğan, 2002).

Okullarda ikili öğretimin uygulanması, öğrencilerin eğitsel amaçlı sosyal etkinlikler içerisine girmesini de engelleyici bir etken olarak ortaya çıkarmakta, öğrencinin ders dışı etkinliklerini oldukça kısıtlamaktadır. İkili öğretimden dolayı kısalan tenefüs süreleri ilköğretim öğrencilerin fiziksel ihtiyaçlarını gidermelerine, akranları ile etkileşime girmelerine ve derslik dışındaki birimlerden yararlanmalarına yetmemektedir. Bu durum özellikle ilköğretim birinci kademedeki öğrencilerin okuldan soğumalarına ve başarılarının düşmesine neden olmaktadır.