- Kategori
- Şiir
İlkten Önceki Son
Dünya, güneş etrafinda döner, iklim degisir,
Azalir nüfus, hava azalir, yaşam şekillenir,
Sis gelir, durur, durdurur, farklılaştırır,
365 gün, havada sis, güneş görünmez,
Gök yüzü yok, insanlar alışır, azalır, çalişır
Kaynaklar tükenir, dünya sogur, makineler çoğalır,
Değmez yaradana, lakin fayda da vermez,
Elektrik ve teknoloji yok, varlık saklı artık,
Gölgeler gibi, sis bulutunun altında sessizce gezin
Bir at arabası, manyetik alandan cikmaya calısan
Çocuk göğe uçtu, yakala bacağından,
Tutamaz isen, giderde gelmez,
Mars gerçek oldu evet, lakin insan değil, zeka serbest,
Makineler için cennet, rüya oldu gerçek,
İnsan dünyada sıkışmıs bir avuç gölge,
Marstan uzak, sis perdesinin içinde yaşam,
Bir erkek, bin kadın, çokta yok yapacak bir iş,
Üstün kadın, kandıramazsın, çik ve çek resmini devranın
Sayısız yazan ve çizendir çöken, umut içinde güzelleşen
Unutulan mutlu son, bitti, sis var artık
Eskiden çıkılırdı göğe, mavi gökyüzü,
Ne kadar da güzel, resimlerde görünür artık.
Son nesil, günü güzel yaşamalı sandı,
Sandık açık, şifa gelmez,
Zaman durdu, buldu sandik,
Çok aradik sandık, ama sonunda anladık,
Mahşerden önceki son, sis, soğuk, zeka,
İlkten önceki sona çok yaklaştık.