İnce maraz

İnceden bir maraz sızlar gönlümün harap köşelerinde
Ram olmuş ruhumda iğreti kaldı beli kırık taatler
Bu rehavetin koynunda durulmaz böyle uyunmaz gecelerinde
Bitmez  dudaklardaki bu mükerrer cümle biter saatler.

Bin yıllık münzeviyim kalabalıkda irşadımdan eser yok
Gün yüzü göstermedim bir kere küflü tefekkürüme
Bir yanımda surura bürülü tecelli bir yanımda korku çok
Hangi umut su serper bilmem bağrımdaki nar-ı kalbime.

Nice muğlak tahayyüller besledim kifayetsiz kaldılar
Halasıma aktan ak ölüm gerek can çekişmesiz
Ölmez canlarım vardı can otağımda bir bir öldüler
kimselerim kibriyle övünmekteler yarsız kimsesiz.

İçimde sessiz bir münacat duyulsa yerler sarsılır
Bir lahza olsun söyleyemedim şu tebdili halimi
Bilirim eğri büğrü düşmelerden doğru kalkılır
Silinmiş fikrimin yadından mazlumun ahı anmaz zalimi.