İnegöl, Hatay, PKK'lı subaylar...

TSK'da neredeyse 25 yil gorev yaptik. Ne Kurt kokenli komutanlarimizi yadirgadik, ne de Turk kokenli subaylarin Kurt kokenlilere ayirim yaptigini gorduk... " Len Kurt!" diye cok icten hitaplara gulumser gecerdik. Bilirdik ki; bizler birbirimiz icin variz!...

Nerede bir catisma baslarsa veya; catisma benzeri ciddi bir askeri egitim; ayni unuformayi tasiyan kisiler, ne icin orada olduklarini unutur, sadece silah arkadasi icin yasarlar!

Bizim zamanimizda; " PKK' li subaylar!..." ancak saka olarak kabul edilebilirdi. Simdilerde de; belki biraz agir bir saka olmasina ragmen oyledir.

Anlattiklarim Dunya'nin her ulkesinde gecerlidir. Amerikan ordusunda gorevli Turk asilli bir subaya da, Incirlik Hava Ussu'ndeki arkadaslari "Casus Turk" olarak bakmazlar! O da onlardan biridir!

***

Hatay gibi; her dinden, irkdan insanin bu kadar yil birarada yasadigi bir yerde polis karakolu basmanin amaci ne olabilir?

Hatayli devrem Tahir simdi sag olsaydi, nasil izah ederdi olan-biteni bize?

***

Bundan belki 20, belki de 25 yil onceydi. Inegol'lu bir arkadasimiz, olmayacak bir kazada oglunu kaybetmisti. Ben, bu arkadasimizin dunyalar tatlisi oglunu, belki O'nun kadar severdim.

Cenazede; Kurt, Turk, Cerkez, Gurcu... hepimiz goz yaslarina bogulmustuk.

Inegol dosluk kasabasidir.

Kimse; sevgi icin, insanlik icin, Yigitler icin dokulmus goz yaslarini yok sayamaz!

***

Bizim Hatayimiz da, Inegolumuz de, Ordumuz da sadece birer tanedir.

Baskasi yok.

Birlikte, insan gibi yasamak zorundayiz.

Baska cozumumuz de yok.