İnsan Bazen Kendine Bile Laf Dinletemez

İnsan bazen kendine bile laf dinletemez. Bilir yapacağı işin ona ödeteceği bedeli. Yersiz duygusallığın, arasıra yok yere hatır saymanın başına öreceği çorapların herkesten çok farkındadır aslında. Ama yine de, söz geçiremez kalbine. Aklının gösterdiği yoldan yürüyemez kolay kolay. Seviyorsa birini, bu kişinin ille de sevgilisi olması gerekmez; açar tüm kapılarını. Başına gelecekleri sezse de, koruyup kollamaya çalışır değer verdiğini;  haksız olduğunu anlasa da, yalandan avukatlığını yapar arkadaşının.

Diyeceksiniz ki şimdi: “ Olur mu canım? Bu bile bile lades! Kişi bile bile kötülük eder mi kendine? Durduk yere nefsine zarar verir mi? Uğrayacağı felaketi, göz göre göre görmezden gelebilir mi hiç?

Öyleyse başka şeyler sorayım sana: Kaç yaşındasın mesela? Şimdiye dek kendini kaç kez öldürdün? Kanını, gözyaşını kaç kere boşa akıttın? Her iyiliğine karşılık beklemesen de, nankörlüğün kitabını kaç kere yazdılar? Vefasızlığın filmini kaç kez çektiler yeniden senin için?

Şöyle sakince düşünürsen,“ Evet, oluyormuş gerçekten. Katilim olabilir mişim anlamadan… Ruhumu denize atanlar, Bilmeyebilirmiş değerimi. İnsanoğlu nankör. Etmeyeceği çiğlik yoktur dünyada, “ diyeceksin gönülsüzce. Sen salak değilsin ama; say sayabilirsen seni enayi yerine koyanları… Sırala sıralayabilirsen sana keriz, enayi muamelesi edenleri… Çarşaf çarşaf yazsan, biter mi aldığın dersler?.. Tüm bunları anlasan da, laf dinletebiliyor musun yüreğine her zaman? Aklının gösterdiği istikamete çevirebiliyor musun yolunu? Acı reçeteyi yazdırıp doktora, zakkumlu ilacı dikebiliyor musun tepene?

Sanmam. Neden?, dersen… Damdan düşenin halinden damdan düşen anlar. Ben de aynı dertten muzdaribim çünkü. Mazoşist değilim ama… Bile bile kaç kez canımı yaktım? İnan sayısını bilmiyorum. Akıllı bilsem de kendimi… Söz geçiremiyorum nefsime bazen… İnsanlığımıza lanet olsun! Derdini, çilesini çekeriz çoğu vakit… Bilsek de başımıza gelecekleri… Laf dinletemeyiz gönlümüze.

Ve bir keklik gibi avlar bizi elin vicdansızı. Merhametsiz bir kadın gelir, alır götürür neyimiz var neyimiz yoksa. Öylesine seyreder, sırasının gelmesini bekleriz özümüze edeceğimiz kötülüklerin…

Başkasını arama kardeşim. Senden büyük düşmanın yok ki! Ben de aynı ahmaklığın zindanında mapusum. Aklım bilip anlatsa da doğruları… Kalbim inadına inadına yanlış yapar. Eşeklik parayla değil ya! Bu yüzden vuruyoruz sırtımıza yükü. Eloğluna gerek yok. Bizim bize düşmanlığımız yeter!