- Kategori
- Deneme
İnsan Dediğin...
Gün bugündür dem bu demdir. Hayat bugündür...
İnsan hayal ettiği müddetçe yaşar, hayal ettikçe çoğalır, eksilir, kırılır, bükülür yeni ol'uşlara girer. Ya hayal kırıklığıdır sonu ya yeni umutlar. Aralık kalmış kapısıdır ömrün düşler.
İnsan dediğin nedir ki kardeşim? Uçsuz bucaksız bir gökyüzü, bir somun ekmek mi, bir macera, bir damla gülüş ve yahut gözyaşı. Ruhunu gezdirir kafasının içinde. Fütursuz bir seyyahtır gönül can hanesi içinde. Zamanın kollarından tutar mekansız bir yolculuk peşinde.
Asude bir bahar girdabıdır umut. Umut dediğin nedir ki dostum, yürek dediğin, ömür dediğin? Bir soygun yerinin talanı mıdır, bir pencere altı, bir deniz kıyısı, bir dağın eteği midir? Dağ dediğin nedir ki, gün dediğin, güneş dediğin? Bir kardeşlik türküsü müdür ıssız renklerde çalınıp söylenen ise 'dün' dediğin?
Bir doğum sancısı mıdır insan, bir yakarış, bir diz çöküş, bir nağme,ezgi,bir tat, doku ,bir koku? Bir şaraplık bin üzüm tanesi midir ezildikçe demlenen demlendikçe olgunlaşan? Bir erbab ı hülya ülkesidir kalp, gönülden görünen gözden ırak olan.
Gerçek ne yana düşer aydınlık, karanlık ne yana; kavga, dava ne yana, gece ne yana düşer; siyah matemin ışığında yakamoz ne yana? Bir yürek işçisi mi, bir sanatkar, bir dahi, deney; bir kaşif, mucit;bir inci tanesi midir insan? İstiridye kabuğu mudur gurbeti, sılası,ayrılığı hiç bitmeyen?
Bir vatan sevdası, bir duyuş, yanış, hissediş, seziş,özleyiş,bir süzülüş; bir kuğu, ceylan, martı... Bir fare misali kaçış, bir kaplan gücü saldırış, atılış...Bir kükreyiştir insan, bir çığlık, bir küfür bazen bir böcek bazen bir şahlanış; akreptir insan zehrini akıtır kendi içine.
Hepsidir insan... Bariyerler, demir parmaklıklar ardından haykıran, meşale gibi yanan, bir kıvılcımda tutuşan...işkencedir insan. Yarındır,bugundür,dündür. Vicdandır, adalettir, haktır, haksızlıktır. Bilmektir, yanılmaktır.
Ulu mimarın hayalidir, senaryosudur, gerçeğidir, idealidir ama en çok aşk ı muhabbettir, aşk ı ibadettir insan.