İnsan Zinciri Oluşturmak

Biliyorum(z) yüreğimizde büyük bir sızı var.

O üzüntüm devam ederken, yazıyorum.

Ağaç, hayvan için eylemler yapılıyor.

Saptıranlarla birlikte…

Bir hayvana yapılan eziyet, ağaca vurulan balta, yüreklerimizde acıyı ve kızgınlığı çıkartıyor.

Çıkartmalı da çünkü canlı. Eyvallah.

Yine vurguluyorum, bu eylemlerin çoğu kırmak, yıkmak, bölmek için yapıldı, yaptırıldı.

Basit görünen eylemlerle tehdit ettiler.

Bakın neler yaparız, dediler.

“9.5 aydır terör olmuyorsa bize borçlusunuz” diye de resmen açıklayıp, borçlandırdıklarını sandılar.

“Siz gelmesiniz de terörist oluşumları görüşmelere alırız. Muhatap da yaparız” altınızı oymaya devam ederiz, dediler.

Binlerce silah sevk ettiler, birbirlerini vursunlar diye…

Ayaklarına ayakkabı, kendilerini gizlesinler diye şemsiyelerini bile aldılar.

Terörist olanların ailelerine çuvallarla para dağıttırdılar.

Devletimizi mahkemelerinde suçlu dahi ilan ettiler.

Kaçakçılık yaptırdılar, ekonomik düzenlemelerde ki kanunların açıklardan istifade ederek, krizler yarattılar.

Dinimizi alet ettirdiler.

Örfümüzü kullandılar.

Bizim Laz’ıyla, Pamağ’ıyla, Çerkez’iyle, Kürt’ üyle, Türk’üyle… kurduğumuz “ BİZ TÜRKİYELİYİZ”  sevdamızı, ülkümüzü, kardeşliğimizi yani ortak değerimizi bozmak için deneye, deneye Kürt ayrımcılığı zeminlerine oturttular.

Aslı bozuk, gözü aç piyonları ise birlikteliğimizi yıkmak için sahaya sürdüler, sürmeye de devam edecekler.

İşte dün verilen binlerce “ŞEHİTİMİZE”  sekiz daha eklendi.

Allah mekânlarını cennet eylesin.

Biz mi?

Kendi işimizde, gücümüzdeydik.

Kimimiz bu haberi duymadık bile.

Ne zaman duyacağız?

Hangi gün kapımız çalınacak?

Devletimizin resmi görevlisince…

Hangi gün bayrak asacak evinimizin önü…

Nereden düşecek ateş sineye…

Ve alev, alev yakacak.

Evladımızın, kardeşimizin, yeğenimizin ve arkadaşımızın acısı.

O ateşleri atanlar pis, pis sırıtırken…

Eminim ki yetmiş yaşındaki anarlımızda da, 15 yaşındaki onbeşlilerimizde de, o sırtlanları yok edecek yürek ve bilek var.

Artık, çok şükür devletimizin resmi silahlı güçleri de zamanında müdahale ediyor.

Onlar karalılıkla, bizler ise dualarımızla terörü bitireceğiz, diyoruz.

İnşallah bitecek.

Bunu göstermemizde büyük önem taşıyor.

Öyle tencere tava çalarak değil, ışık söndürerek, taş atarak, kurşun sıkarak hele, hele hiç bir siyasi görüşü sunmak, savunmak için değil.

Gönül araçlarla o terör bölgesine gidip devlet görevlilerinin yanında olmayı da istiyor.

Birçok sakıncası olabilir düşüncesi olsa da.

Ama en azından Edirne Kapıkule’den başlayan, mahallinde ki insanlarımız ile tüm dünya ya en önemlisi de bizimle oynadıklarını sananlara bir simge olarak “BİZ BİRLİKTE TÜRKİYELİYİZ” demek için aynı gün ve aynı saatte el ele tutuşarak, memleketimizin her karışına uzanan ana karayollarımız da insan zinciri yapmak.

İnsan zincirini de vatanın sınırlarındaki illerimize; Artvin’den başlayıp, Hakkâri’den Hatay’ a kadar ulaştırmak.

El ele verildi mi, gönül gönüle de verilir.

Bizim için canlarını vermeye azmetmişlere arkamızda "TÜRKİYE" var.

"Sapla samanı kanunlar nezlinde ayırt ederek, bizde kanımızın son damlasına kadar azimle mücadele edeceğiz" dedirtir.

Emperyalistleri ve uşaklık yapanları nasıl tedirgin yapar, gafletlerini yüzlerine vurdurur.

Her fikirden, her dinden, her dilden, her renkten insanımızın bu zincire katılması.

Bunlar “Türkiyeli olmaya yürekten azmetmişler.”

İşte simgeleri derler.

Belki yeni bir çığır da açar.

Organizasyonu “Türkiye’nin partilerinin mahalli teşkilatları yapar.”

Değil mi ki yaramız bir,  neden ellerimiz bu konuda bir olmasın?

Yüreğim(z) yanıyor.