İnsanca yaşamalı hayatı

Yaşamak tuhaf gelir bazen... Bir boşluk, bir anlamsızlık siner üzerine... Ne yapsan havada kalır. Hiçbir şey yerli yerine oturmaz.

Anlara takıldığında, akıp giden süreci fark edemezsin. Öyle ağırdır ki şartlar senin için, yerinden oynatmak mümkün olmaz dünyayı...

Umarsızca savrulursun rüzgarlara. Nereye çarparsan çarp, acımaz canın.

İşte tam da öyle anlarda, yine bir yol, yeni bir çıkış bulmak lazım. Üzerinde rahatça yürüyebileceğin toprak... İçine çekebileceğin temiz bir gökyüzü... Kuşların cıvıldadığı, kedilerle köpeklerin aç gezmediği bir yeryüzü parçası... İnsanların yüzünden gülümsemenin eksilmediği... Umudun güneşi değmeli tenine ve yaşamın canlılığı pırıl pırıl...

Doğrulurken uzandığın yerden, yaşama sevinciyle dolmalı yüreğin... Bıkmadan ve usunmadan kaldığın yerden devam edebilmelisin... Sanki daha önce canın hiç yanmamış gibi...

Böyle yerler vardır herhalde... İnsanca yaşamanın mümkün olduğu... Basit ve sade bir yaşam... Ve içinden aşkın hiç eksilmediği...

Sevgililer coşkuyla sevişiyor olmalı oralarda... Çiçekler daha bir keyifli, daha neşeli açıyordur muhakkak...

Geldiğimiz yeri, varacağımız sonu unutmadan yaşamalı insan... Hamuruna uygun ve mizacını zorlamadan...

Bakmayın siz, bizi, daha, daha, daha çok tüket!, diye zorlayanlara. Sadeleştirdikçe çıkar hayatın tadı... Hiçbir boşluğa aldırmadan, hiçbir engele kafa yormadan, kısacası, insanca yaşamalı yani... Taaa Hz. Adem'le Hz. Havva yeryüzüne gönderildiği günden beri insanoğluna önerildiği gibi...

Not: Yazıda kullanılan görsel internetten alınmıştır.