İnsanlık şu an nerede?

İnsanlık şu an nerede? Evrimsel gelişime baktığımızda, cansız aşamadan insan aşamasına kadar, her şeyin belli bir noktaya kadar evrimleştiğini görürüz. Bugün insanlık, benzersiz, eşsiz bir aşamada. Şimdiye kadar gerçekleşen, egonun yani kendi için alma arzusunun görece doğrusal gelişimiydi. Ego, bizi sürekli gelişmek, dünyayı fethetmek, keşfetmek ve her tür insan toplumunu kurmak üzere itti. Fakat bugün özgün bir durum içindeyiz, egomuzun ötesinde var olanı keşfetmek arzusundayız. Bu durum, yetişkinlere göre çocuklarda daha belirgin olarak hissedilebilir çünkü yetişkinler hâlâ geçen yüzyıldan kalan “yük”leri taşımaktalar. Fakat çocuklar artık eskinin yanılsamalarını yüklenmek istemiyorlar; onların hayata yaklaşımı farklı. Eski zamanlarda her şey gençlik için belliydi: ev, iş, evlenilecek kişi… Bugün ise dünya genelinde tamamen belirsizlik hakim. Nesiller birbirinden iyice kopmuş durumda. Ebeveynler, çocuklarının ne düşündüğünü veya ne istediğini bilemiyorlar; onların hayata yaklaşımını ve hayatı algılayışını anlayamıyorlar.

Gençler çoğunlukla her şeye karşı tahammülsüzler, çünkü egoları o kadar büyümüş durumda ki artık egolarını tatmin edemiyorlar. Bu dünya onları tatmin etmiyor, ama başka nerede ve nasıl tatmin bulacaklarını da bilemiyorlar. Olmaya değecek hiçbir şey bulamadıkları bir durum içindeler. Ebeveynler tarafından tembel, ilgisiz, tahammülsüz, asi bir nesil olarak algılanıyorlar. Ancak, gençler, günde on - on iki saat çalıştıkları bir hayatı, belli bir maaş almalarına rağmen anlamsız ve tatsız buluyorlar.

Her şeyi hemen, anında isteyen bir nesil var. Daha önceki nesillerin sahip olduğu  tutkulara, arzulara sahip değiller.  “Peki, şimdi ne?” diye, gerçekten bir arayış içindeler. Görünen şu ki ortada çok belirsiz bir durum var. Öğretmenler, eğitimciler ve çocuklar  birbirlerine benzer durumdalar, hepsi gerçekten çaresizler ve sorunu nasıl çözeceklerini bilmiyorlar.  Mevcut sistemde, çocuklar memnuniyetsiz, öğretmenler memnuniyetsiz, idareciler memnuniyetsiz, ebeveynler memnuniyetsiz …

Geçmişte, hep çözüm olacak bir yöntem arıyorduk; şimdi ise öyle bir duruma geldik ki tek istediğimiz sadece yangını söndürmek ve onu bir parça sakinleştirmek. Sakinleştirici ilaçlar yegâne silahımız ve bunların yaygın kullanımı ise çok büyük bir sorun. Belirsizlikler içinde kaybolmuş bir nesil yetişmekte. Belki henüz tam fark edilemiyor ama insanların kendilerini hiçbir şekilde, hiçbir şeyle tatmin edemeyeceği bir döneme girmek üzereyiz. İnsanların şu an avundukları uyuşturucular ve çeşitli eğlenceler de sürecini dolduracak. Birdenbire tüm bunların boş olduğu hissedilecek ve sonra... belki de insanlık ilk kez gerçek bir değişim talebine gelecek ve doğanın yaratıcı gücünü fark edecek. Ve belki de şu an yapabileceğimiz tek şey, olan her şeyin bizi bu değişim talebine getirmek için olduğunu fark edebilmek.