İnternetsiz hiç bitmeyen 14 gün

Yaklaşık iki haftadır evimde internet yoktu. Evde ben kafayı yemek üzereyken annem artık arayan herkese Asena artık beni yiyecek ne zaman gelecek bu internet diye isyan ediyordu. Daha o kadar kafayı yememiştim televizyon izleyerek ve kitap okuyarak geçiriyordum günlerimi. Ama elektriklerinde kesilmesi beni taşıran son damla oldu. Gerçekten annemi yiyebilirdim.
Merak etmeyin annem hala sağlam. Ama benim ruh sağlığım bugun öğleden sonra internetin gelmesiyle ancak yerine geldi. Türk telekomun ne kadar yavaş arıza giderdiğini bir kez daha görmüş oldum. Bana vermeleri gereken sadece bir numaraydı ve bunun için beni 3 gün oyaladılar. 4 farklı merkeze aktardılar ve yaklaşık 10 kişiyle görüştüm ne için peki sadece bir ıp numarası için. Beni direk 4. merkezdeki 10. kişiye bağlasalar ne olurdu sadece uğraştırmak amaç hayır suç bende neden arızanızı merkeze bildiricem diyen telekom görevlisine inanıyorumki sen ara kendin diğer merkezi yoksa işin 3 gün gecikir. Yine ben kendim en azından ayarları yapmıştım yoksa bide onun için 3 gün bekleyecektim. Bana ıp yi verdikten sonra sordular çünkü ayarlarınızı yaptınız mı diye. Eğer bunu aklıma getirmemiş olsaydım gerçekten annemi yerdim sıkıntıdan sanırım ya da annem evden kaçardı.

Önceden internet yokken insanlar ne yapıyordu diye sormaktan alamadım kendimi ama bu iki haftalık süreçte. Yani ben yeni nesilim telefonla büyüdüm bilgisayarı kullanmayı öğrendim küçük yaşta. Peki iki hafta internetsiz anca sabrediyorum acaba internet hiç olmasaydı. O zaman belki dışarda gezebileceğim yada bahçede oturup voleybol oynayabileceğim arkadaşlarım olurdu. Okulda yada dışarda asosyal filan değilimdir ama oturduğum yerde hiç tanıdım kimse olmamasının nedeni kendimi izlediğim kadarıyla internet ve evde saatlerce okuduğum kitaplar.

Bu yanlış mı bilmiyorum asıl problem burda yani evde oturmak ya da dışarıda olmak. Bana dışarda gezmekten dedikkodu yapmaktan çok evde oturmak daha mantıklı geliyor. Bunu üşengelik yada asosyallik olarak algılanmamalı bence yani bende okula gidiyorum okulda dedikodu yapıyorum geziyorumda ama ya eve geldikten sonra...

Annnem artık beni evden dışarı atıyor git diye yakında yüzmeyede yazdırcak malüm yazdayız. Ama yüzme beni mutlu ediyor. Aslında yüzmeden ok güneşlenme kısmı. Çünkü çok beyazım. Ordada güneşlenir kitap okurum galiba çünkü tek başıma yüzmeyi sevmiyorum. Ya okuldan birileriyle gitmek zorundayım yada orda birilerini bulmak. Sevmiyorum birileriyle tanışmayı. Onlar gelsin bana "meraba" desin neden ben. Gerçekten birileriyle tanışmak beni çok yoruyor. Adını hatırlamak dediklerini hatırlamak onunla alışveriş merezine gidiceğini hatırlamak Facebok'u msnsi çok şey.O yüzden boşvericeksin birileriyle tanışmayı, en iyisi evde oturup yeni gelmiş internetin tadını çıkarmak.