Işık gözlüm...

Sanki kuyunun dibindeyim de yukarıdan insanlar hiç durmadan konuşuyorlar gibi. Benim onları duyduğumu bilmiyorlar, bende onlara sesimi duyuramıyorum. İnsanlar sürekli konuşuyorlar “etli bebeği gördünüz mü?”, “tombul bebek nerde?”, “güzel bebeğin annesi kim?”, bir bebekten bahsediyorlar ama, acaba benim bebeğimden mi? Karnım öyle ağrıyor ki dayanamayacağım, üzerine birşeyler koymuşlar alamıyorum da, kıpırdayamıyorum da. Gözlerimi bir açabilsem…

Ablam hiç durmadan yavaş yavaş adımı söylüyor “aç hadi gözlerini ve bak şu güzelliğe”. Zorlukla açıyorum gözlerimi, bıraksalar uyuyacağım, narkozun etkisi geçmemiş daha ... Gözlerimi açıyorum ve karşımda küçücük bir bebek. Upuzun kirpikleri var, dudakları ve yanakları pespembe, normalde yeni doğmuş bebekler kırmızı olur ama o bembeyaz, kar topağı gibi. Ağzını bir o yana bir bu yana çevirip duruyor, hastane soğuk, o yüzden sıkıca battaniyelere sarılmış, battaniyelerin arasından hemen o küçücük elini çıkartmış oynatıp duruyor. Şimdiye kadar gördüğüm en güzel bebek.

Tam 13 yıl önce bugün saat 10:20 de oğlum Ege Baran dünyaya geldi. Şimdi kocaman bir delikanlı, boyu boyumu geçti, babasının kıyafetleri ona oluyor artık. Yıllar ne kadar çabuk geçmiş, daha da geçecek. Işık gözlüm, küçük Aslan Kralım, Simbam.

Onu tanıyan herkes bilir kalbinin iyilik, güzellik ve sevgi dolu olduğunu. Kardeşine ve ailesine düşkünlüğünü, küçükleri nasıl sevdiğini, büyüklere nasıl saygı duyduğunu, o küçük bir dev adamdır. Akıllıdır, mantıklıdır, anlayışlıdır, herkesten farklıdır, gözleri her zaman ışık saçar….

Bugün 14 yaşına girdin oğlum, daha nice sağlıklı, mutlu, hayırlı ve başarılı yaşlara… Şansında bahtında hep açık olsun… Her zaman senin kıymetini bilen insanlarla karşılaş….O ışık gözlerin hep gülsün, daha da ışık saçsın…







http://isteoylebirseyy.blogspot.com/