İsimsiz Şiir

Sen bana ne zaman bir adım gelsen

Ben hep kendimi bir adım geride tuttum...

Bilemedim ki değerini.

Hem o zamanlar yirmi iki yaşında

Körpe bir oğlandım...

Sen ise otuz iki yaşında,

Bulunamayan bir hint kumaşıydın...

İlişkimizin sonunu düşündükçe

Daha da çektim kendimi senden.

Sonundan korktum...

‘’Unutursun’’ dedin. Ayrılırken.

Senden sonra ki bütün kadınlarda

Senden ufak ta olsa küçük parçalar aradım...

Nafile...

            Bulamadım...

                        ‘’Unutamadım da’’...