İslam’ın kurtuluşu için Kuran dışındaki dini kitaplar yasaklanmalıdır

İslam’ın ana sorunu mensuplarının dini sahiplenmesidir. Kitabı eline alan vahiy profesörü olup dini bize açıklamaya kalkıyor. Allah’ın ayetleri açıklamaya muhtaç ise yandık biz. Burada sadece bir dilden başka dile tercüme söz konusudur. Çok iyi Arapça bilen, İslam tarihine ve Arap-İslam kültürüne vakıf, mümkünse Müslüman olmayan uzman kişilerden kurulu bir heyet Kuran’ı tercüme etmelidir.

Bundan önceki tefsirler, mealler geçerli değildir. Çünkü zaten Müslüman olan ilahiyatçı ulemanın ayetlerin tercümesinde duygusal davranması kaçınılmazdır. İmam Gazali İslam’a göre resim günahtır diyor. Tümüyle ahlaksızlık içeren resim yapılmasının dine göre günah olması doğaldır. Ancak tümüyle resim günahtır derseniz kafalarda soru işareti oluşturursunuz. Din vur diyor, dindar öldürüyor. Bu nedenle dindarlara hele de koyu (fanatik) dindarlara İslami kitap yazdırmak büyük bir hatadır.

İsteyenlerin Kuran’ı orijinalinden takip etmesi mümkündür ama hangi toplum uyguluyorsa kutsal kitabın o dile çevrilmesi lazımdır. Din kurulu başkanlığınca onaylanmış başka dildeki Kuran aslı gibi hüküm ifade eder.

Din insanların ruhuna işler. Gönül gözünü açarken beynini çalışamaz hale getirir. Bunlar İslam’a her türlü hizmet etmek isterler. İbadetler dışında yapılan bu hizmetlerin ibadetler gibi sevap kazandıracağını bilmiyoruz. Yaratan hoşnut olur diyoruz. Allah “Ayetlerime herkesin uymasını sağlayın; uymayanların kellesini kesin” mi diyor? Yani dine hizmet cami avlusunu süpürmekle de olur. Ama işte üç beş bir şey öğrenen ulema takımı kitaplar yazarak dini inananlara öğretmeye kalkıyor.

Aslında bu kitapların faydalı olduğu düşünülebilir. Minyeli Abdullah okuyan kişinin kalbinde inanç duygusu gelişebilir. Lakin özellikle İslam bilgin ve yazarı denilen isim yapmış, fıkıh âlimi, mücahit, şeyh, derviş vs kişilerin yazdıkları bazı kitaplar Kuran’ın varlığını gölgelemektedir. Özellikle saf ve bilgisiz Müslümanlar bu kitapları okudukları zaman Kuran’ı okuduklarını sanmaktadırlar. Oysa bunların bazıları her ne kadar Kuran’a dayansa da sonuçta kişiler tarafından yazılmıştır. Ve kişiler bu kitaplara mutlaka kendilerinden bir şeyler katmışlardır.

Bu kitapları yazanlar maksadını aşan ifade ve düşüncelerle ayetlerin gerçek anlamlarını çarpıtırlar. Belki bunu isteyerek yapmazlar ama sonuç böyle olabilir. İnsanları dini uygulamalar konusunda baskı altına alırlar. Örneğin bu kitaplar günah işleyenlerin cehennemde yanacaklarını söyler. Nelerin günah olduğu açık değildir. Her birinde de ayrı bir şey günahtır. Hatta her şey günahtır. Adım atsan günah. İnsanların inancı ve güveni sarsılır. Dini uygulayamayacaklarını sanırlar.

Bu kitapların çoğu insanları din konusunda olumsuz etkileyen hikâyelerle (uydurma dede baba masalları) doludur. Bu hikâyeler boş ve saçmadır ama okuyanların içinden El Kaide diye bir örgüt ortaya çıkar. Yine bu kitaplar yüzünden mezhepler ortaya çıkmış kişiler kitaplar yazıp postlar sererek İslami otorite kurmuşlardır. Oysa İslam’da otorite olmaz; tek otorite Allah’tır. Müminler Allah’ı ve Kuran’ını Mekke’de bırakıp bunların peşine düşmüşlerdir.

Her yerde Kuran oku kardeşim. Kuran yetmiyor mu sana? Mezhep bölünmedir. Tanrı’nın kitabında mezhep yoktur. Allah’ın kitabı ortadayken sen kitap yazamazsın. Yazılan her kitap okuyan müminin kafasında soru işareti oluşturuyor. Bugün İslam hâşâ din gibi değil. Sakız gibi herkesin ağzında. Sadece ibadetlerle ilgili kılavuz kitaplar olabilir. İslam bir yoldur, oturur uygularsın. Bu kitapları yazanların hepsi de ulema değil ya. Ama din adına konuşuyorlar. Ve halkımız çoğuna inanıyor.